INTERVIEW tentoonstelling als Aanpassen! jongere mensen hun best doen om de persoonlijke verhalen van de vorige generatie te verza melen. De vanzelfsprekende wereld, waarin zij zelf opgroeide, met Indische buren, tantes en ooms verdwijnt met de verandering van de Nederlandse samenleving. 'Dat is niet erg, want daar komt iets anders voor terug. En dat is ook goed. Het gesprek is echt anders geworden dan vijftig jaar geleden. Ik ben heel blij dat jonge mensen er voor zorgen dat de eerste generatie haar verhaal nu wel kan vertellen. Dat de pijn er mag zijn. Dat ze hun mond niet hoeven te houden. Dat aanpas sen niet meer de enige veilige strategie is of hoeft te zijn. In Nederland werden Indische Nederlanders lange tijd toch gezien als een soort kolonialen of als handlangers daarvan. Waar stond je nou? Aan de verkeerde kant. Maar op een gegeven moment is het zoals het is. Het is mooi als we dat ook kunnen accepteren.' Waarmee ze maar wil zeggen: ook zij heeft haar familiegeschiedenis verenigd met haar politieke opvattingen en de keuzes die ze in haar politieke loopbaan maakte. U hebt een paar jaar geleden prinses Maxima geholpen bij haar inburgering. Uw vader zou daar vast trots op zijn geweest. 'Zeker! Het is waar dat ik vroeger tegen het koningshuis was. Dat was thuis ook altijd een bron van conflict. Politiek ben ik opge groeid als republikein en principieel zou ik niet voor de monarchie moeten kiezen. Maar Beatrix heeft het ontzettend goed gedaan. Ik had veel bewondering voor Claus. Ik zag geen reden meer om er nog langer een punt van te maken. En vervolgens krijg je plezier in de historische waarde van de monarchie. En dat valt ook samen met een soort voldoening met mijn ouders, met mijn vader met wie ik altijd meningsverschillen over de monarchie had. Het besef dat het er allemaal mag zijn. Dat het naast elkaar kan bestaan.' Toen Maxima zei dat de Nederlander niet be staat, kreeg ze het halve land over zich heen. Terwijl ze eigenlijk groot gelijk had. 'Dat vonden heel veel mensen. Ik ook. Maar het was haar niet gegund om dat te zeggen. Daar zie je terug dat je altijd moet oppassen als nieuwkomer.' Als lid van het Nationaal Comité Inhuldiging was ze ook bij de inhuldiging van koning Willem-Alexander. Haar zoon was die dag met haar mee. 'Het was een heel geslaagde dag. Maar voor hij meeging heeft mij stevig ondervraagd. "Vroeger was je toch niet voor de monarchie en waarom dan nu wel?"' Het was alsof ze weer even met haar vader in discussie was. Ze vertelt dat haar zoon een Antilliaanse vader heeft. 'Hij is nu 25. Drie jaar geleden kwam hij thuis met zijn vriendin. Een Indisch meisje uit Den Haag. Hoe dichtbij kun je het vinden?' maart 2014 17 Moesson #9 maart 2014.indd 17 4©+ 28-02-14 11:55

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2014 | | pagina 17