'Ario lijkt qua manier
van praten en
motoriek totaal niet
op mijn vader, aldus
Rachmawati'
Regisseur Bramantyo heeft zijn poot altijd
stijf gehouden. 'Als regisseur wil ik autonoom
zijn in de beslissingen die ik neem.' Maar dat
was niet het einde van de discussie. Wan
neer de kwestie ter sprake komt, suggereert
Bramantyo regelmatig dat Rachmawati enkel
klaagt over de film om haar eigen popula
riteit te vergroten. Een opmerking die hem
op een aanklacht wegens smaad kwam te
staan.
Regisseur Bramantyo slaapt er geen nacht
minder om. Hij is er van overtuigd dat
zijn film historisch correct is. De klagende
Rachmawati zorgt er bovendien voor dat zijn
film in de publiciteit blijft en dat de mensen
naar de bioscoop blijven gaan om zijn film te
zien. En zolang de discussie over de film op
RTL Boulevard-niveau wordt gevoerd, hoeft
Bramantyo zich geen zorgen te maken over
een nieuw verbod op de film.
Het feit dat de film twee maanden na ver
schijning nog steeds in de bioscopen draait
en dat Bramantyo geen dreigbrieven heeft
gehad, laat zien dat de jonge Indonesische
republiek langzaamaan de pubertijd lijkt te
verlaten. Voor een film over de communis-
tenmoorden in de jaren '60 was het nog een
beetje te vroeg, zo bleek vorig jaar met The
Act of Killing. De film over de bij veel Indone
siërs tot de verbeelding sprekende Soekarno
trekt echter volle zalen. En dat is pure
winst. Want je kunt zoals The Act of Killing
overkwam, wel genomineerd zijn voor een
Oscar, maar als het er om gaat het algemene
beeld van de geschiedenis te nuanceren voor
een groter publiek, zijn volle Indonesische
bioscoopzalen toch belangrijker. En daar is
Bramantyo in elk geval in geslaagd.
maart 2014 23
Moesson #9 maart 2014.indd 23 4©+ 28-02-14 11:56
