Column
Esther Scheldwacht
Op het moment dat ik dit schrijf, ben ik mijn tweede voorstelling aan
het maken. En op het moment dat u dit leest, is ie al op tournee.
wordt langzaam weer het leven in geroepen. Door de grassprieten, de
lucht, door het vogeltje wat hij hoort.
Aan het maken wil zeggen dat ik driftig aan het repeteren ben. Mijn
man speelt de hoofdrol, het is wederom een solo. Dit keer schrijf en
regisseer ik. En doe dus niet mee. Tot mijn eigen grote verdriet; ik wil
altijd graag meespelen maar ja, het klopte niet, ik schreef iets en dat
moest door een man gedaan worden en door een man alleen.
Het stuk gaat over mijn grootste angst: verlies van dierbaren.
Ik heb mezelf natuurlijk afgevraagd waarom ik daarvoor kies, maar
ik geloof dat ik als schrijvende mens het duister juist opzoek. Om
vervolgens te kijken of ik daar een lichtje kan vinden. En verdomd, dat
is toch gelukt. Want de voorstelling gaat niet alleen over rouw, maar
ook over een bewustwordingsproces, over de zoektocht van een mens
die zijn leven opnieuw vorm moet geven. Want als we kwetsbaar zijn,
ligt alles weer open, moet alles opnieuw gedefinieerd worden.
En dat draagt bittere maar ook verrassende kanten in zich.
Ik pretendeer niks te zeggen over rouw in het algemeen, ik laat zien
hoe een persoon daar op zijn manier mee omgaat. En ik hoop dat dat
troost kan bieden. Tenslotte is een rouwproces typisch iets waar ieder
zijn eigen weg in moet vinden, lijkt me zo. En mijn hoofdpersonage
vindt dat in de natuur. Doordat hij gaat hardlopen, om aanvankelijk
van alles weg te lopen, gaan al zijn zintuigen juist open en doen
hun werk, hij gaat weer ruiken, horen en kijken. En ja, ook voelen. Hij
En nu denkt u misschien: 'Ja, en wat is daar nou Indisch aan?'
Helemaal niks, kan ik u vertellen.
Toch zal ik u een ding verklappen. 'Sawa', zo noemt zijn dochtertje
zichzelf als ze net kan praten.
Omdat ze de 'r' nog niet zeggen kon.
'Het betekent: rijstveld, alsof ze haar afkomst kon vermoeden, ze
heeft Indisch bloed', zegt de man.
Ik kon het niet laten dit element eraan toe te voegen.
Het gaat er niet over, maar het zit er op een stille ietwat verborgen
manier toch in, onopvallend maar ondertussen cruciaal. Als dat geen
definitie van een typisch Indische eigenschap is...
Op een mooie Pinksterdag is te zien tot en met 21 juni in diverse the
aters en heeft volgend jaar een vervolg van februari tot en met april.
Ik hoop u onderweg te ontmoeten, want ik denk dat ik vaak meereis
met mijn man. Hij speelt het nogal weergaloos namelijk, dat wil ik
niet missen.
Esther Scheldwacht
(46) is actrice en theatermaakster en komt uit een
grote Indische familie. Ze is getrouwd met acteur Stefan de Walle (48)
en samen hebben ze twee zoons: Billy en Moos.
www.estherscheldwacht.nl
juni 2014 43
Moesson #12 juni 2014.indd 43
23-05-14 10:44
