Column
Ricky Risolles
fcickij
Mijn télèfoon gaat: 'Rèkk, waar sijn jullie?' 'Om
de hoek', sèg ik. Hèt feit dat de family BBQ
begon om 16.00 uur en hèt inmiddels al half
zès is, sorg ervoor dat mijn nicht, die tevens
organisator van désè édisie is, tog maar évèn
kontak opneem. Als ik haar vertèl dat ik nu bij
de afslag op dè snèlweg bèn, sèg sij mèt een
lach: 'Dan bèn je dus niet om de hoek hè fènt!'
Eenmaal aangèkómèn rènnen de anak-anak
kecil mètéén onsè kant op om ons te vèrwèl-
kómèn mèt een cium en een knuffel, tèrwijl
ik op de achtergrond mijn tantès giechèlend
hoor roepèn: 'Al tè laat Rick, het vlees al habis,
al op!'
De matahari schijn fantastisch èn hèt warmè
weer sorg èrvoor dat iederéén lèkker in
de tuin aan het genietèn is van een koele
bintang bir of een frisje. Na iederéén uitvoerig
gègroet te hèbben wordt de BBQ aangègooid
èn komèn de heerluk (mèt tja siew) gemari
neerde spare-ribs èn satéh tevoorschijn. Dat
dit een Indische BBQ is, kèn je wèl merkèn
aan de gado-gado die de standaard salade
vèrvang op tafèl, dè sambal badjak 'extreem
heet' die sómaar tussen de gèwónè sausjes
staat èn de eigengemaaktè pindasaus die je
niet bij je lókale supermarket kèn vinden.
Tèrwijl mijn tantè uitlèg aan de Belanda-
aanhang, wèlke van de 2 soortèn pindasaus
hèt minste pedis is èn dus stiekèm voor désè
doelgroep is gemaak, hoor ik mijn oom sèg-
gen, hoe heerluk hij het vindt, dat hij een keer
niet hoef te bakar vandaag. Om diesèlfdè
oom nog geen twéé minutèn later tog maar
weer achter de BBQ tè vinden, omdat hèt
vlees 'schijnbaar' nèt iets tè verkeerd op hèt
roostèr wordt gelèg.
Hèt is hilarisch om te sien, hoe mijn névèn ra-
kus, gulzig, de spare-ribs (die eigenlijk nog te
panas sijn) tussen hun vingèrs in próberen te
houden, tèrwijl sè happend naar koele lucht
hèt vlees próberèn te vèrorberèn. Wanneer ik
fraag hoe die spare-ribs smakèn, hoor ik die
lui lachènd roepèn: 'Aduh, niet lèkker, ik zou
maar niet próbérèn Rick. Vin jij tog nèks!'
Als mijn oom weer vèrhalèn over sijn jeug
in Surabaya bègin te vertèllen, vul mijn neef
aan: 'Pas maar op oom, dalijk vindt u uw
vèrhaal nog terug in de Moesson!' Èn só is
ied'réén mèt èlkaar aan hèt ngobrol, dollèn en
doen. De anak-anak rènnen ongecontroleerd
rondjes door dè tuin en dóór hèt huis èn
springen hier èn daar tègen hun verschillende
ooms aan, wanneer ik mij bedènk dat hèt
nog niet eens só héél lang geleeën is dat mijn
neven en ik dat pèrsies óók só deeën.
Ik kijk om mij heen en sie de family (die hèt
nódige mèt elkaar heef meegemaak) op désè
waanzinnig mooie dag, mèt veel liefde èn
gèsèlligheid samensijn. Als aan hèt einde van
de avond de klassiekèrs als 'You never can tell',
'Old Time Rock and Roll', Lea' van The Cats
èn 'Nikita' van Elton John door de speakers
knallen, sijn wè alweer aan hèt einde van de
avond gekómèn en hoor ik mijsèlf sèggen:
'Wat gaat de tijd tog snèl.'
Sampai jumpa lagi!
PS Voeg mij toe op Facebook (als je wil)
like website saya op www.rickyrisolles.nl
juli 2014 11
Moesson #1 juli 2014.indd 11
