Qp
1
5 Augu
hé
r'd
énkén
w t
hét s
Ei
ND
E van
dé
T
weedé
Wé
r'e
P
O
O
LEZERS REAGEREN
Met vriendelijke groeten, Jean Laurens (Mevr.)
J.R. Mellena, Roden
Met vriendelijke groet, Rieke Barkey
Ypke Rhearev
1
O
grootvader is in het kamp overleden. Als ik hem wil herdenken ben ik
zo vrij om dat op 15 augustus te doen, ik hoef me eindelijk niet meer
aan te passen om erbij te horen.
Als het de bedoeling van de redactie is om enig commentaar te
geven op het artikel van Bo Tarenskeen (Moesson nummer 11), dan
wil ik dat graag doen. Er worden twee dingen door elkaar gehaald,
die niet te vergelijken zijn! Op 4 mei is het DODENHERDENKING, ter
herdenking van ALLE Nederlanders die in de Tweede Wereldoorlog
zijn omgekomen (waaronder mijn moeder op 8 mei 1945 in kamp 6
Ambarawa) en er is geen onderscheid tussen Indo's, totoks, joden,
Hollanders etc. Op 15 Augustus herdenken wij het échte EINDE van
de Tweede Wereldoorlog! Dat de Nederlandse politiek het einde van
de Tweede Wereldoorlog, op 5 mei wil vieren, terwijl toen nog slechts
alleen het Nederlandse deel bevrijd was, is politieke gemakzucht of
het was 'goedkoper'(!), maar het kan natuurlijk ook onverschilligheid
zijn of misschien zelfs domheid! Maar 4 mei en 15 augustus zijn
dus een heel ander soort gedenkdagen en niet te vervangen of
te combineren
Opmerking: Het begrip Indo was 'toen froeher' in sommige kringen
inderdaad een discriminerend woord, maar tegenwoordig is het
veel meer een geuzennaam geworden. Zelf vind ik het woord
'dubbelbloed' veel leuker! Dat geeft iets extra's!
Geachte Moesson,
De cover van Moesson nummer 11 heeft mij pijnlijk getroffen: 'Geen
15 augustus meer maar 5 mei'. Waarom? Ik ben bijna 79 jaar en
leeftijdgenoten hebben nog allemaal akelige herinneringen aan de
Japanse bezetting. Vooral die van 85 jaar en ouder, die er nog zijn. 15
augustus samen herdenken, thuis of bij het monument, geeft toch
een apart gevoel van verbondenheid. Vooral ook omdat wij zo weinig
van onze bezettingservaringen kwijt konden. Bovendien, 15 augustus
1945 was pas echt het einde van de Tweede Wereldoorlog. Dat Bo
Tarenskeen zijn verhaal mag vertellen in uw blad is tot daaraantoe,
maar dat jullie dat op de cover zetten vind ik - en velen met mij -
hoogst irritant.
Als echt Indisch meisje heb ik me mateloos geërgerd aan de
uitspraak van Bo Tarenskeen in de Moesson. Ik walg van de Hollandse
kruideniersgeest die door onze geschiedenis heen telkens Indo's al
naar gelang het ze uitkwam dan weer in- en dan weer uitsloot. Het
zijn de Hollanders die ons telkens weer uitsluiten, niet andersom, Bo!
Met Indo's zoals Bo, hebben we geen Hollanders meer nodig. Indo's
hebben altijd graag bij Nederland willen horen, als je dat niet weet,
ben je volgens mij gewoon dom en heb je inderdaad héél veel boeken
nodig om je kennis te updaten. Waar ik vooral boos om werd, was
de liefdeloosheid voor hun eigen mensen, van Bo en van interviewer
Ricci Scheldwacht Dat is pas drama! Deze mensen passen niet
in ons community-blad Moesson, waar de Indische gemeenschap
zich begrepen moet voelen. Ik had van hoofdredacteur Marjolein van
Asdonck beter verwacht!
augustus 2014 33
Moesson #2 augustus 2014_V4.indd 33
24-07-14 00:00
