Column
Ricky Risolles
Mijn hele lijf is pliekèt èn hoe ik óók draai èn
doe, ik lig maar niet lèkker. Lig ik op mijn rug
- ik kèn niet tidur, lig ik op mijn buik - ik kèn
niet ademen, draai ik kiri, links - dan mijn lijf
sij plak èn draai ik kanan, rechts - dan mijn
nèk sij sakit (van al die tijd dat ik op links lig).
Daarnaas zweet ik als een tukan becak die de
Bromo opfietst met 35 graden son èn begin ik
mij langsamèrhan te storen aan mijn eigen
bau kelek. Daar waar ik dacht dat er géén
èrgerè geur was dan tante Deetje's sambal
goreng petéh, kom désè fènt bedrógèn uit.
Links van mij is een glas mèt water neergesèt.
'Ook goed drinken ya!' was hèt bijgaande
advies. Ik neem hèt ter kennisgéving aan
èn hoe graag ik ook dat glas op sou willen
pakken, mijn lijf sij weigèr. In désè staat is het
onmogelijk voor mij om die laatstèn krachtèn
(die ik nog in mijn dondèr hèb) in tè sètten
om mijn lijf te voorsien van vocht. Kenapa tog,
sètten sij dat glas hélemaal een halve meter
van mij vandaan, sóó kèn ik tog niet bij?! In
désè lijfelukke staat hèb ik mijsèlf nooit als
hèld gèsien èn blijkbaar ga ik daar vandaag
óók niet mee beginnen. Ik laat hèt glas water
voor wat het is...
Af en toe doesèl ik wèg èn word ik weer
wakker gemaak door mijn eigèn ngilèr, kwijl.
Verschrikt kijk ik op èn slurp ik snel, de inmid-
dèls, halve sliert op (ya lui, ik ga de boel niet
mooier makèn dan is). Fèrfolgèns veeg ik het
resterende vocht van mijn kin wèg mèt mijn
tangan, die ik daarna onopsichtig afveeg aan
mijn matras. Is tog niet van mij dènk ik dan
maar.
Öp de mómènten dat ik wègdoesèl, schotèlt
mijn otak, mijn brein, mij de raarste verhalèn
voor. Ook dit moet ongetwijfèld tè maken
hebben mèt mijn verhoogdè temperatuur.
De laatste keer dat ik mij só voelde, hield hèt
twee wékèn aan! Hèt feit dat dit al de dèrdè
dag is, brèng mij bij de vraag: Hoe tog, als dit
óók só lang moet durèn? Lui, ik kèn niet meer,
hèt liefst sou ik mijsèlf in een bad vol mèt
water gooien, maar hèt besef dat dit maar
een tijdelukke oplossing is (èn minimaal een
halve minuut lopèn), houd mij tégèn.
Omdat ik dan ook nog eens iemand hèb
gerégèld die voor Rp. 50.000 deze column no
tuleer, hèb ik sinds hèt begin van dit verhaal
mijsèlf nog geen cèntimétèr veroerd.
Aduuuuh... aduh aduh aduh... Het leven is
voor mij ongèkend zwaar op dit mómènt èn
ik kèn niet andèrs sèggen dan: Sonnebaden
op het strand van Lombok is een hélè zware
bedoeling.
Sampai jumpa lagi!
PS Voeg mij toe op Facebook (als je wil)
like website saya op www.rickyrisolles.nl
september 2014 11
Moesson #3 september 2014.indd 11
27-08-14 23:17
