De oeuvrebox (3 dvd 1 cd) van
Anneke Grönloh: Als de dag van
gister. Een gouden carrière in beeld
is te koop bij Moesson! Shop via
www.moesson.nl of maak 31,99
(inclusief 2,- verzendkosten) over
op NL77INGB0000006685 t.n.v.
Moesson en o.v.v. 'box Anneke
Grönloh'. Vergeet uw adresgege
vens niet te vermelden!
een jaar in Nederland geweest. Haar vader
was beroepsmilitair en werd naar Indië
teruggezonden om de orde te herstellen.
Het was de tijd van heftige gevechten tegen
Indonesische vrijheidsstrijders. In Makassar
maakte Anneke rellen mee, waarbij Indonesi
sche bendes het gemunt hadden op de daar
woonachtige Hollanders en Indo's.
Anneke: 'Mijn vader was commandant
en zijn bataljon bestond uit Ambonezen.
We woonden met veertig gezinnen in een
ziekenhuis. Om ons te beschermen was er
een mitrailleur vastgeschroefd op de balie bij
de hoofdingang. Als we aangevallen werden
door rebellen, moesten die jongens op onze
belagers schieten. Deden ze dat niet, dan
werden wij vermoord. Mijn moeder liep met
een handgranaat in haar badjas. Als het ge
vaarlijk werd, zei ze: "Als ik naar buiten loop
en ik stop mijn hand in mijn rechterzak, dan
blijven jullie binnen en jullie mogen niet kij
ken." Achteraf begreep ik dat ze zichzelf dan
samen met onze aanvallers wilde opblazen.
Mijn moeder was moedig. Een heel domi
nante vrouw, maar ook lief. En mammie was
ontzettend grappig. Toen ze voor het eerst in
Nederland kwam, zei ze verbaasd: "Wat zijn
ze hier rijk, zeg! Moet je die fabrieken zien
met plantjes voor de ramen en gordijnen." Ze
had nog nooit een flat gezien. Een stofzui
ger kende ze ook niet. Deed ze de slang er
verkeerd om in. Dat kan tegenwoordig niet
meer. Maar vroeger blies zo'n stofzuiger dan
het vuil eruit in plaats van het op te zuigen.
"Wat wonen er hier toch een stel vieze men
sen", zei ze dan. Mijn moeder staat voor mij
op een voetstuk, dat wil je niet weten. Een
piepklein vrouwtje, 1 meter 50. Gelukkig ben
ik wat langer geworden dan zij, maar ik heb
wel de kleinste schoenmaat: 35.'
Ze was zeventien toen ze onder contract
kwam bij platenmaatschappij Phonogram.
'Omdat ik minderjarig was moest mijn
moeder voor mij tekenen. Mijn moeder sprak
heel slecht Nederlands en daar heeft de
platenmaatschappij misbruik van gemaakt.'
Daardoor liep Anneke later miljoenen aan
royalty's mis. De zaak kwam in 2000 voor
de rechter en werd uitgebreid in de media
besproken, maar de uitkomst was niet zoals
16 Moesson
ze had gehoopt. Haar claim was verjaard.
Van 'Brandend zand', haar bekendste hit in de
Benelux, werden drieënhalf miljoen exem
plaren verkocht. En dat was wereldwijd niet
eens haar grootste succes. Anneke: '"Nina
Bobo" is mijn bestverkochte plaat. Die heeft
in 48 landen gescoord.' Haar verkoopcijfers
zijn indrukwekkend: meer dan 30 miljoen
verkochte platen wereldwijd, 16 gouden
en platina platen, 4 nummer 1 hits op rij in
Nederland. De langste nummer 1 notering in
de hitparade. Daarmee is ze de succesvolste
Nederlandse artiest ooit. Iets wat niet veel
mensen beseffen.
Net zoals haar moeder is ze een vechter, een
doorzetter, een overlever. 'Ik ben geboren
in het oerwoud. Niet in het ziekenhuis of in
een huis. Mijn moeder had zich met mij in
de rimboe verborgen. Mijn opa floot dan een
vogelwijsje als hij ons eten en drinken kwam
brengen. Als mijn moeder dat hoorde wist ze
dat hij eraan kwam. Mijn nageboorte is be
graven in de aarde. Daar is een boom uit de
grond gekomen. Hij schijnt reusachtig te zijn.
Maar ik kan het niet aan om naar die plek te
gaan. Ik wil er ook geen foto van hebben. Dat
is voor mij te emotioneel.'
Later werden Anneke en haar moeder toch
door de Japanners ontdekt en kwamen ze in
het jappenkamp terecht. 'Daar kreeg ik de
bijnaam Yokkotjang - klein zusje - en moest
ik Japanse liedjes zingen. Toen mijn vader na
de oorlog uit het kamp kwam, verbood hij
me die naam te gebruiken. Maar die naam
is me altijd bij gebleven. Ik vond hem wel
apart.'
Op haar 65ste maakte Anneke haar acteerde-
buut in de speelfilm Ver van familie van Ma
rion Bloem. Haar oudste zoon Steven schrok
toen hij de film zag: hij had zijn moeder nog
nooit zo oud gezien. 'Ik heb mooie recensies
gehad. En een prachtig compliment van Ellen
Vogel. Dat is voor mij de allergrootste ac
trice die we ooit gehad hebben. Ik heb nooit
acteerles gehad. Bij elke scène heb ik alleen
maar mijn moeder in gedachten gehad. Hoe
ze was, broos en fragiel. Als ik een lied zing
is het voor mij het allerbelangrijkste de in
tentie ervan over te brengen. Een verhaal te
vertellen en het gevoel dat daarin naar voren
komt. Die emotie te delen met het publiek.
Een goede zangeres is misschien ook altijd
een beetje een actrice.'
Een van de mooiste bijdragen in de dvd-box
is de vertolking van het nummer The rose
samen met haar jongste zoon Wim-Jaap jr.
op haar 50-jarig jubileum in de Koninklijke
Schouwburg in Den Haag. 'Dat was voor ons
heel emotioneel. Dat nummer is gespeeld op
de begrafenis van mijn zusje en ook van mijn
man. Hij is nu tien jaar geleden overleden,
anders waren wij 50 jaar getrouwd. Hij is in
Frankrijk begraven. Ik heb lang overwogen
om hem naar Nederland te halen, maar ik
heb besloten om hem toch daar te laten,
want hij heeft daar enorm genoten. Dat land
was zijn lust en zijn leven. Als ik optrad ging
hij altijd met me mee. Maar hij is nooit mijn
manager geweest. Als iemand zei: "Wat kost
uw vrouw?" dan was hij al meteen beledigd.
"Ik kan mijn vrouw toch niet verkopen?" zei
hij dan.'
Ze vertelt dat ze even voor een paar dagen
naar Frankrijk gaat om op adem te komen.
Wim-Jaap jr. en zijn gezin wonen op vijf
minuten rijden van haar huis in de Bour
gogne. 'Maar ik ben graag in Nederland hoor,
gemiddeld zo'n 2 a 3 keer per maand om op
te treden. Zolang ik mijn kwaliteit kan hand
haven en de mensen mij nog graag zien ga
ik door. Een artiest bestaat bij de gratie van
het publiek. De support en loyaliteit van mijn
fans geven mij een enorme kracht. Daar ben
ik ontzettend dankbaar voor. Dankzij hen ben
ik niet kapot te krijgen!'
Moesson #4 oktober 2014.indd 16
26-09-14 09:52
