Column
Poirrié's Perikelen
Pythons en vliegende beren
BS
Ma kon lang niet zulke enge verhalen vertellen als baboe Rin. Maar
als ze een keer goed van leer trok, keek je de eerste drie weken onder
je bed voordat je ging slapen. Mijn zus Gon maaide zelfs eerst flink
onder de kolong met een sapoe lidi. Dat was een goede Indische
voorzorgsmaatregel.
Een van ma's griezeligste verhalen betrof een ruige Lampongse
broodjager die zijn bang uitgevallen stadsbruidje van haar wildfobie
wilde bevrijden middels een in jagerskringen populaire afkickme-
thode. Dus wachtte tot ze sliep, toen stiekem een dode vrouwtjespy
thon in opgerolde toestand voor haar bed legde en vervolgens naar
buiten liep om een pijpje te gaan roken. Tot een hartverscheurend
angstgeschrei weerklonk en hij op zijn dooie akkertje naar binnen
ging om poolshoogte te nemen. Maar tot zijn ontsteltenis oog in
oog kwam te staan met een ruim 12 meter lange en klapperboom-
dikke koningspython, die het reukspoor van zijn (vermiste) vrouwtje
had gevolgd en bij het aantreffen van haar stoffelijk overschot het
slapende bruidje voor de moordenares had gehouden. Haar daarom
meteen met huid en haar had verslonden. Zoals ma beweerde, raakte
de onverantwoordelijke vlerk van een broodjager zo van de kook door
de aanblik van de langwerpige bobbel in de buik van de monsterach
tige reuzenslang, dat zijn zwarte haardos opslag spierwit werd en
hij volkomen buiten zinnen het oerwoud in rende. Om er nooit meer
uit te komen. Maar dat is niet einde verhaal. Sedertdien dwalen de
geesten van de broodjager en de reuzenslang daar gezamenlijk door
de vroege ochtendnevels en roepen klagelijk om hun vrouwtjes. Al
lemaal volgens ma.
Lijkt onwaarschijnlijk, maar hoeft echt geen verzinsel te zijn. In die
contreien kon je nou eenmaal van alles verwachten. Neem alleen
maar de als voorganger van de beruchte Amerikaanse drone aan
te merken Sumatraanse Biroeang Terbang of Vliegende Beer. Dat
voodoo-achtige, bijna mystieke 'werktuig' van een doekoen vloog in
de vorm van een flakkerend vlammetje en onder dreigend berenge-
brom door de nachtelijke lucht, om zich met dodelijke precisie op
een daartoe uitgezochte prooi te storten en die tijdelijk of voorgoed
uit te schakelen. Sjahdoellah en pembarap, districtsbeambte, Ibra
him hebben me indertijd veel over dat geheimzinnige 'verschijnsel'
verteld. Maar ik ben er zelf ook getuige van geweest hoe de door ons
vaak gehekelde doekoen Mahmoed een door een Biroeang Terbang
getroffen medewerkster van ons genas door het proces van lance
ring tot inslag 180 graden om te draaien, zodat de malheur uit het
slachtoffer verdween en met evenredige kracht terugsloeg op de
achterbakse kerel die een doekoen zover had gekregen dat hij dat
vliegend stuk ongeluk op de medewerkster afstuurde. Van een be
straffing van de betreffende doekoen wilde Mahmoed niets weten.
Doekoens bijten elkaar niet, dat is taboe in hun branche. Maar hij
wilde ook geen beloning voor zijn diensten en hoopte alleen dat ik
wat meer respect zou opbrengen voor hem en zijn stiel.
Toen ik een keer naar Batavia vloog in een Dakota, verscheen plots
een rij flakkerende vlammetjes op de vleugelranden. Was Sint
Elmsvuur, een natuurverschijnsel, wist ik, maar vroeg ik me toch af
of ik iets verkeerds had gezegd over doekoen Mahmoed. Hij daarvan
gehoord had en al zijn Vliegende Beren had
ingezet om het me betaald te zetten.
Jack Poirrié groeide op in Batoeradja en woont
sinds 1951 in Nederland. Elke maand schrijft Jack
Poirrié in Moesson over zijn perikelen.
oktober 2014 19
Moesson #4 oktober 2014.indd 19
26-09-14 09:52
