Greep uit de
-SE--Ï2
--"-■S32§§§£
Pianiste Ellen van Lelyveld schreef het
boek Altijd piano over muziek in het
leven van haar moeder Hella Haasse. Bo
vendien wilde Ellen een andere kant van
haar moeder laten zien dan die van de
immer bewonderende en hoogdravende
'specialisten'. En inderdaad leren we
Hella Haasse kennen als een niet bijzon
der sympathieke vrouw die 'ongebrei
deld in haar eigen interpretaties van de
werkelijkheid opging'. Die telkens weer
andere uitverkorenen om zich heen
verzamelde, die haar geestigheid en
eruditie mochten bewonderen. Rubin
stein, 19,95 (boek met 2 cd's)
Het boek Patria is een bijzon
der oorlogsdocument dat de
brieven uit de loopgraven van
Indische jongen Arthur Knaap
bundelt. Arthur Knaap was
oorlogsvrijwilliger in Frankrijk
tijdens de Grand Guerre. Hij be
gint de strijd idealistisch, maar
langzaam sijpelt er bitterheid
en teleurstelling in zijn brieven
door. Patria is bezorgd en van
context voorzien door journalist
Jorge Groen. Aspekt, 17,95
'Deze mensen hebben diepliggende
ogen en lange neuzen. Het haar van
hun hoofd, wenkbrauwen en baar
den is helemaal rood. Hun manieren
zijn wild. Zij zijn hebzuchtig en
sluw. Zij hebben verstand van veel
kostbare waren en zijn knap in
het maken van winst. Voor winst
offeren zij zelfs hun leven op, en
ze vinden geen plaats daarvoor
te ver.' Nee, in China waren ze
helemaal niet onder de indruk
van de VOC-dienaren. De VOC
bespreekt de rise and fall van
deze'Edele compagnie'. Wal
burg Pers,€ 24,95
10 Mnessnn
cw"*" r ïjrs
lome Groer
EJrieven uit de looRgraver
(XÜ
Arthur Knaac
Lu See Lee werd in 1947 in Bandoeng gebo
ren. Haar vader kwam uit een ongemengde,
totok-Chinese familie en haar moeder uit
een peranakan-Chinese familie. Dat zorgde
vaak voor spanning, omdat de totok-familie
haar moeder veels te vrij vond. Toen in 1965
Soekarno bloedig werd afgezet en er anti-
Chinese rellen uitbraken, stuurde haar vader
Lu See Lee naar zijn jongere broer in Amster
dam voor studie. In Terug
naar de bron beschrijft ze
haar familiegeschiedenis.
www.jouwboek.nl, 17,50
Editors choice! Een klap voor z'n kop. Dat
is hoe matroos Jan Ambrosius Hoorn
welkom werd geheten door zijn
nieuwe werkgever de VOC. Hoorn
publiceerde zijn memoires in 1819 en
overdreef schromelijk. Gelukkig voor
ons, want daardoor leest Verdrinken
zonder water als een spannend jon
gensboek. Hij eindigde zijn carrière bij
de VOC als geweldiger bij de Waterfis
caal; een zware jongen die in opdracht
van de Raad van Indië particuliere handel
f moest opsporen en beboeten. Dat dat
hem privé ook menige duit bezorgde, zal
niemand verbazen. Zo chanteerde Hoorn
bijvoorbeeld een 'voorname dame met
haren zwarte liefhebber'. Dat leverde hem
toch mooi weer 2 bankbrieven
op. Walburg Pers,
€33,65
Mnessnn #6 denemher 9014 inrlrl 10
27-11-14 1950
