Inspiratie
PERSOONLIJK
Hoe zit 't met je Indische roots?
Mijn vader is geboren in Leidschendam, mijn
moeder, Hedy (Henriëtte) Hagenstein, in
Soengei Gerong op Sumatra en haar moeder,
mijn oma in Bandoeng op Java.
Wat heb je ermee?
Mijn wortels liggen bij mijn oma, maar dat
Indië bestaat niet meer. Ik hoef zelf niet zo
nodig naar Indonesië, ik heb er niet zo veel
mee en het is er mij te heet. Ik houd echt van
het Nederlandse weer en van boerenkool
met worst, maar ook van Indisch eten en dit
[wijst naar de lege schaal pisang goreng en
spekkoek].
Dus voor jou voelt het wat verder weg.
Ik voel me wel heel erg verbonden met die
Indische generatie. Stel dat een Indisch per
soon voor gek zou worden gezet, dan word
ik woedend. Kom niet aan mijn volk, denk ik
dan.
Dus je hebt er wél wat mee.
Ja, als er grapjes worden gemaakt over
Indische mensen, dan kan ik daar slecht
tegen. Dus ik ben heel beschermend naar die
cultuur, terwijl die cultuur voornamelijk in
mijn oma zit. Mijn oma is mijn Indië. Ik ben
het langzaam aan het omarmen allemaal.
Soms luister ik stiekem naar Indische liedjes.
Ik vind het prachtig, maar het is een soort
geheim in mij, het voelt als een extra laag,
een binnenlaag, zeg maar.
Is dat een laag die je wellicht later zou willen
onderzoeken?
Ja misschien, als ik er de rust voor heb. Als
ik Indische mensen zie, heb ik meteen dat
thuisgevoel, dat heb jij toch ook? Ik ben ook
heel trots op de Indo's, want er zijn hele
goede muzikanten uit voortgekomen, daar
voel ik me ook erg mee verbonden.
En ze staan allemaal in de Moesson! Van
Dinand Woesthoff tot Ernst Jansz, maar ook
je mede-Indo die je clip 'Voor Altijd' heeft
geregisseerd.
Ja, Tim Oliehoek! Maar dat is in Nederland
nu, dat is allemaal hier. Dat gevoel van het
vroegere Indië voel ik vooral bij m'n oma heel
sterk. We hebben een mooie documentaire
gemaakt twee jaar geleden toen ze 88 was.
Ik heb m'n oma toen met alle neven en nich
ten twee uur lang geïnterviewd over vroeger.
Alles kwam voorbij; van haar jeugd, tot het
vertrek naar Nederland en hoe haar leven
nu is. M'n oma is een pratertje en hartstikke
pienter, nog steeds, dus het hele verhaal
staat erop.
Voor belangrijke optredens richt jij je altijd
even tot je overleden opa. Is hij jouw stille
kracht?
Ja. Hij houdt me rustig. Ik kan mezelf heel erg
opfokken, kan snel afgeleid zijn. Ik ben een
heel enthousiast en gepassioneerd iemand,
dus ik kan ook heel groots en scherp zijn.
Maar die rust heb ik nodig om een lied goed
te vertolken. Mijn opa zorgt er voor dat ik bij
mezelf en bescheiden blijf, maar hij moet
vast ook heel hard lachen als ik gek doe. Hij is
er dus nog steeds voor me, hij zorgt voor me.
Je draait al een tijdje mee, valt er voor jou nog
wat te leren?
Ja. Door meer te vertrouwen op mezelf en
minder onzeker te zijn. Mijn onzekerheid is
mijn grootste valkuil. Niet tijdens het zingen
zelf, maar achteraf.
Dat wordt nu dan wel onder een vergrootglas
gelegd.
Ik heb nog steeds een stem die zegt dat ik
het niet kan. Dat hebben veel artiesten, maar
ik heb het wel sterk. Ik ben een grote maler.
Kijk, ik wil heel graag succesvol worden, maar
als dat succes je nooit is gegund en het komt
opeens zo op je af, dan moet je daar ook mee
leren omgaan. En dat kan ik nog niet zo heel
erg goed.
Waar haal je je inspiratie vandaan?
Ik ben nogal sensitief, dus ik pik vrij veel
op. Ik kan me goed verplaatsen in andere
mensen. Dat helpt me in verhalen in te
voelen en erover te schrijven. Dat kan een
ontmoeting zijn, of een gemis. Het zijn
vaak de dingen uit het leven zoals liefde
en vriendschap, pijn, hoop... en dan in de
verwoording van nu.
Als een zelfbenoemd binnenvetter, lijkt
het me lastig om ook nog eens al die ge
voelens van anderen tot je toe te laten.
Ik kan me er ook wel voor afsluiten, dat
kan ik wel scheiden. Soms ben ik teveel
met andere mensen bezig.
Maar hoe doe je dat dan als je schrijft,
want dan stel je je bewust open voor al
die gevoelens, van jezelf en van anderen.
Ja, dan wel. Meestal in de ochtend, dan kan
ik alles voelen en goed denken. Sigaretje,
koffie, het mag nog een beetje donker zijn.
Je moet eerst beginnen om jezelf het succes te
gunnen?
Dat is het ja, om er in te geloven. Ik moet nog
heel erg wennen. Zo van, oh kom ik op de
radio? Gek is dat. Waar sta ik nu? Top 6? Oh,
dat is helemaal niet goed, vinden mensen
me nog wel leuk? Tja, neurotisch. En als dat
gebeurt, dan verlies ik het plezier. Dus ik
probeer zoveel mogelijk ook te genieten. Dat
leer ik nu.
Wat is je wens over tien jaar?
Dat ik nog steeds aan het genieten ben,
muziek aan het maken, verhalen aan het
vertellen. Dat ik door kan gaan, dat ik kan
leven van mijn muziek, dat ik mensen kan
blijven raken. Dat ik een plekje krijg en kan
behouden.
Wat wil je nog kwijt aan de lezers van Moesson?
Dat ik stiekem toch wel heel trots ben dat ik
Indisch ben.
december 2014 29
Moesson #6 december 2014.indd 29
27-11-14 19:50
