Column
Patricia Jacob
Ikan peteh
Mijn ouders wonden er nooit doekjes om dat de ideale schoonzoon
veel in huis moest hebben. Hij moest lief, zorgzaam en gul zijn. Van
zelfsprekend had hij een rijbewijs, goede manieren en een vaste baan.
Als 'echte man' hield hij van voetbal en John Wayne. Maar bovenal
moest hij dwepen met Indisch eten. Immers: wat je eet, zegt wie je
bent. En iemand die niet van Indisch eten houdt, is een sukkel, een
loser. Wie wenst dat nou voor zijn dochter?
Mijn vriend heeft niets met John Wayne, maar in zijn geval is dat
geen ramp. Op culinair niveau scoort hij namelijk als een tierelier.
Niet zo gek als je bedenkt dat deze belanda zich vaak hardop afvraagt
waarom hij in Nederland is geboren. Want: 'Iemand die zo van rijst
houdt als ik, hoort in de tropen.' Hij zet zijn tanden graag in verse
doerian, smeert overal sambal op en neemt een zak emping mee
naar de bioscoop. Ook heeft hij wat met peteh. Hij prijst zelfs de geur
ervan. 'Lekker sterk', noemt hij die. Staat er ikan peteh op tafel, dan
verslindt hij de ene na de andere boon. Door de souplesse waarmee
hij dat doet, ziet mijn familie hem als 'een aanpakker' en 'een avon
turier'. Qua peteh is alleen mijn nicht Wiesje zijn meerdere. Zij eet de
bonen het liefst rauw. Dat haar Hollandse vriend - inmiddels haar
ex - misselijk werd van haar adem, boeide haar niet. Ze at gewoon
door. 'Wiesje is dapper', aldus mijn moeder. Pas vroeg ik haar wat daar
nou zo heldhaftig aan was. Hij werd er ziek van en zij blies gewoon
wéér die verrotte adem in zijn gezicht. Dat was toch a-sociaal? Zeker
als je weet dat wetenschappelijk vaststaat dat peteh drie keer sterker
ruikt dan rauwe knoflook! 'Ach', zei mijn moeder. 'Ze moeten ons maar
nemen zoals we zijn.'
Patricia Jacob is culinair journalist en blogger.
Op www.amsterdambitestodiefor.com beschrijft zij de beste pittige,
hartige en zoete hapjes van haar woonplaats Amsterdam.
februari 2015 37
Moesson #8 februari 2015.indd 37
30-01-15 17:19
