Column
Patricia Jacob
Saté kambing
'■48»
Houdt u ook zo van saté kambing? Heerlijk, van die malse stukjes
gegrild geitenvlees met zo'n stroperige saus erover. Staat u er wel-
eens bij stil dat dit sateetje ooit een guitig geitje was dat in de wei
rondhuppelde? Ik doe dat wel. Heel soms. Eventjes. Om daarna rustig
door te happen.
Ik vrees dat de meeste Indo's hetzelfde doen. Niet dat ze niet van
dieren houden, dat hoort u mij niet zeggen. Maar het is simpelweg zo
dat hun liefde grenzen kent. M.M., een kennis van mijn ouders, week
op dat punt echter af. Als zij televisie keek, zat haar poedel naast
haar op de bank - zijn kop omhoog, zijn rug recht. Was hij braaf, dan
kreeg hij een kusje op zijn snoet. Tijdens het eten zat hij pal naast de
eettafel. De geur van dat oude, winderige hondje met het aroma van
de doorgekookte groente uit haar sajoerlodeh erdoor... Als ik eraan
terugdenk, word ik bijna weer misselijk. Mijn vader had er geen goed
woord voor over. 'Dat dier mag alles. Hij is er altijd bij. Kom op, het is
toch geen mens?'
Als je dieren niet als gelijken ziet, maar als 'de anderen', is het meestal
net wat makkelijker om je tanden in hen te zetten; om dieren te
zien als voedingswaar. Vroeger ging ik vaak met mijn vader naar een
kinderboerderij. Zag hij een kip scharrelen, dan verlangde hij hardop
naar ajam goreng. Aaide ik een lammetje, dan was het 'mmm, lekker
voor in de goelee'.
Mijn tante Marietje uit Jakarta keek ook op een interessante manier
naar dieren. Toen ze in Nederland was, gingen we de eendjes voeren.
Zeven was ik toen. Ik maakte eendengeluiden en strooide stukjes
brood. Mijn tante zweeg. Plotseling zei ze: 'Zullen we wat eendjes
meenemen, ze op de grill leggen en daarna verkopen?' Dieren als
koopwaar, dat ik daar nu nooit eerder op was gekomen.
Patricia Jacob is culinair journalist en blogger.
Op www.amsterdambitestodiefor.com beschrijft zij de beste pittige,
hartige en zoete hapjes van haar woonplaats Amsterdam.
maart 2015 43
Moesson #9 maart 2015.indd 43 7©+ 27-02-15 10:59
