Column
'Oma... Wakker wördèn...' sèg ik zachtjès.
'Hoesó, wat is èr dan fènt?' anwoordt sij terug.
'U snurk een beetje mèt uw mond ópèn èn daardoor schiet uw gebit
ied'rè keer los. Ik bèn só bang dat u désè daluk inslik.'
'Ach, niet ach, dat gebeur wèl vakèr. Ik slik niet in.'
'Ohw, gelukkig', sèg ik, 'Want ik heb geen sin, om désè te zoeken
morgènochtènd.'
Tèrwijl wè samen moetèn lachèn, val sè van de medicijnen weer in
slaap.
Mijn oma is een taaie. De laatste jarèn sinds sè in een
verzorgingstehuis woon, is hèt helaas allemaal ietsiepietsie minder
cepat geworden, maar haar taaiheid en humor zijn altijd wèl geblévèn.
Hoewèl mijn oma de negentig reeds lang en breed is gepasseerd, is
sij voor mij nooit veranderd. Só kèn ik haar mijn hélè lévèn al mèt
haar lange grijsè knot (mèt Indische kam om de boel op s'n plèk tè
houwèn), haar altijd serene kalmtè èn haar blik naar mij, die gerégèld
uitstraaldè: Niet só leuk Ricky, niet só leuk.
Wanneer we vroegèr weer eens samen boodschappen deden, pakte ik
bijvoorbeeld snèl de twee lichtste plastic tasjes en liet de twee zware
boodschappèntassèn voor haar staan. Vol verwachting keek ik dan
naar de onbetaalbarè blik van mijn oma en je kon er vergif op innemen
of daar kwam die: 'Niet só leuk Ricky, niet só leuk.'
Só wilde ik ook gerust mijn oma bèllen om te vragèn of sè mij kon
hèlpen mèt mijn verhuizing en of sè dan ook die zware kast in elkaar
kon sètten. 'Ach oma, u kunt dan tog op s'n minst wèl die grótè zware
plankèn de trap op tillen?'
Haar anwoord was dan steevast: 'Hmmm. Niet só lèuk Ricky, niet só
leuk.'
Ik weer op mijn beurt, kon dan niet ophouwèn mèt lachen.
Een week geleden kreeg ik een telefoontje dat mijn oma een zware
longontsteking had opgelopen. Een longontsteking op haar leeftijd is
levensgevaarlijk en meteen diesèlfdè dag zijn wij mèt s'n allen langs
geweest. Ondanks dat m'n oma moe en zwaar onder de medicijnen
op bed lag, vond ik het gèwèldig om te sien, dat sè nog wèl even kon
lachen om de opmèrking van mijn zus. Die mèt een knipoog aangaf
dat sè hèt van oma 'niet èrg gastvrij' vond dat we sèlf koffie moesten
sètten. Blijkbaar sit désè humor tog in ons bloed. Tsja, wat wil je mèt
een oma die op 1 april jarig is.
Gelukkig is m'n oma inmiddèls weer aan de betere hand en blijft sè
óók onder désè omstandigheden ècht een taaie èn hoewèl ik weet
dat sè ècht niet hèt eeuwige leven heef, liet sè ons tog wèl weer even
schrikken. Mijn oma is oud en moe, maar nog niet tè oud of tè moe.
Wanneer ik haar zou vragen of hèt haar niet leuk lijkt om 200 tè
wordèn, kèn ik haar anwoord wèl raaïen. Daarom sèg ik liever tegen
haar:
Selamat ulang tahun lieve oma èn nog heel veel jarèn!
'Oma, wil u évèn wat uit de keuken halen? Ik sit op de bank èn hèb
even geen sin.'
'Lho', sèg sè, 'Bel je mij daar hélèmaal voor?'
'Ah, oma, ik bèn ècht capek.'
'Ik geloof dat je gèk bèn', sèg sè.
Lachend próbeerde ik dan uit tè lèggen, dat het maar twee uur reizen
is van haar huis naar dè mijne: 'Is tog maar een kleine moeite oma?'
Èn daar kwam ie weer: 'Ach niet só leuk Ricky, niet só leuk.'
Tot op de dag van vandaag vind ik hèt heerluk om só te geinèn mèt
mijn oma.
Sampai jumpa lagi!
PS Voeg mij toe op Facebook (als je wil) like website saya op
www.rickyrisolles.nl
april 2015 11
Moesson #10 april 2015.indd 11 26-03-15 15:58
