Column
Ricky Risolles
ft Jyj
Moesson #12 juni 2015 (nieuw).indd 11 20-05-15 13:49
Ik kèn niet kókèn. Ik kèn wèl makan, maar ik kèn niet kókèn. Ik kèn
wèl een goed restaurant uikiesèn, maar ik kèn niet kókèn. Ik kèn sèlfs
uitlèggen of iets goed smaak of niet, maar ik kèn sèlf niet kókèn.
Hèt enige koken dat ik kèn is van binnèn, wanneer het kókèn van
buiten niet wil lukken. Kèn ieman mij dan vèrtèllen waarom ik in
hémèlsnaam een luxe steet-of-die-art-staafmixer hèb gekoch?
Hèt geluk in mijn lévèn sijn altijd de vrouwen gewees. Niet alléén
op liefdèsvlak natuurlijk, maar óók mèt name op/amily-vlak. Sonder
mijn moeder, tantès en mijn oudste zus was ik omgèkómèn van de
lapar. Hoewèl je niet zou sèggen, maar mijn strakke body is sorgvuldig
opgebouwd uit babi kecap,sayur lodeh, ora are, rendang èn soto ayam.
Het Indische eten wèrd mij mèt de rijstlepel ingegótèn. Nèks was hun
te gèk en nèks was hun te veel.
Só stond mijn moeder uren achtereen in de keuken, wanneer sij weer
een opdracht voor de kerk had binnengesleep. Vijfènséévuntig lemper,
honderd pastei èn hondervijfèntwintig risolles was een koud kunstje
voor mijn moeder. Alle gesneuvèlde varianten, die niet goed genoeg
waren voor de verkoop, kwamèn bij ons (de kin'drèn) tèrecht. Had sè
weer eens iets nieuws geleerd, soals Monchou-taart, dan aten wij dat
drie weken achter elkaar non-stop, omdat mijn moeder hèt só snel
èn só goed mogeluk wilde leren. Snap nu ook ineens waar mijn eigen
ongeduld vandaan kom, afijn.
Nadat ik de portemonnee van Jitse Groen (Indo-eigenaar van
thuisbesorg.nl) genoeg had bijgespèk, besloot ik om sèlf óók maar
eens wat meer te kókèn èn aangèsien de zomer aanbreek, bedacht ik
mij om nog éénmaal stamppot andijvie tè etèn. Die ik sèlf zou gaan
maken. Waarom? Karena ik fin dit hèt lekkerste Belanda gerèg dat èr
bestaat, plus katanya,folgens sèggen, makkluk om te maken.
Mijn voorgeschilde aardappèlèn haal ik uit de plastic verpakking
(aduh, scheel tijd tog!) en kook ik in de pan. Intussèn bak ik de
rundersaucijsjes in een héél blok bakbotèr. Nadat de aardappèlen
sijn klaargekook, giet ik désè af, om daarna de rauwe andijvie erbij te
lèllen. Scheutje mèlk erbij en nèt vóórdat ik de stamper wil gebruiken
om de boel fijn te stampen, bedenk ik mij: ik hèb natuurluk net die
steet-of-die-art-staafmixer gekoch!
Nog blinkend van hèt nieuw, sèt ik mijn staafmixèr op turbo-stand
èn steek désè in de stamppotpan. In begin gaat stroef, maar na een
minuut of acht, ga ik door mijn stamppot heen als een satéstokje
door de pindasaus. Saus inderdaad ja... mijn stamppot andijvie was
saus gèworden. Ik kon hèt sèlfs mèt een sauslepel over mijn (what's in
a name) sausijsjes heen gieten. Hoewel ik normaliter stamppot mèt
een vork eet, was ik tog ècht genoodzaakt om óók bij dit gerèg een
lepel te gebruiken. De smaak was niet eens só slècht, maar toen ik de
folgènde ochten de overgeblévèn stamppot wilde eten als ontbijt, zag
hèt er uit als een groengele suikerspin. Als een vader die de allereerste
luier van sijn kind verschoont, maakte ik de stamppotpan kokhalzènd
leeg bovèn de vuilnisbak. Mijn steet-of-die-art-staafmixer staat nu op
Markplaats mèt de tekst: Te koop luxe staa/mixer Z.G.A.N. en maar één
keer gebruikt. Ik eet wèl weer bij mijn /amily.
Sampai jumpa lagi!
PS Voeg mij toe op Facebook (als je wil) like website saya op
www.rickyrisolles.nl
juni 2015 11
