INTERVIEW
jong, maar ik ben wel ver gekomen.' Later speelde ze
mee in de Nederlandse versie. Al weet ze inmiddels
dat ze de titelrol nooit zal spelen. 'Ik ben niet Aziatisch
genoeg voor Miss Saigon.'
Ze heeft een Hollandse vader en een Indische moeder.
'Mijn moeder is geboren in Palembang. Mijn Indische
opa en oma Beckx zijn allebei gemixt. Bij opa zit ook
Vlaams bloed in de familie. Hij leidde een Engelse
koffie- en rubberonderneming bij Telok Betong op
Zuid-Sumatra. Ze hebben ook in Malang gewoond.'
Vind jij jezelf Indisch?
'Ik ben een kwart, maar ik voel mij zeker Indisch. Door
het eten. Gewoon gezellig met z'n allen. Iedereen is
welkom. Altijd aardig zijn. De botol tjebok op het toilet.
Die heb ik thuis ook. Tradities die er in de familie zijn.
Ik vind het fijn dat die in stand worden gehouden door
mijn neefjes en nichtjes. Zelf heb ik ook slaapstenen
en bergkristallen. Ik heb een tante die helemaal in de
stenen is. En als er een deur dichtvalt, zegt mijn moe
der: Het is oké hoor. Ze praat tegen de geesten. Dus
dat doe ik dan ook maar. Mijn achterneef Ernst en zijn
vrouw Maria hebben in het plaatsje Riung op Flores
twee scholen gebouwd. Maria komt daarvandaan. Ik
ben helaas nog nooit in Indonesië geweest. Geen tijd.
Echt schandalig.'
Ken jij de Indische bescheidenheid?
'Er werd altijd wel gezegd dat ik verlegen was als kind
en dat ik meer voor mezelf moest opkomen. Dat heb ik
echt moeten leren. Door op de voorgrond te treden en
wat harder te schreeuwen. Maar als het niet hoeft, doe
ik het niet. Liever niet. Ik kan heel erg op mezelf zijn. Ik
vind het fijn om rustig te zitten en een beetje om me
heen te kijken.'
Dat ze soms toch nog te bescheiden is, was vorig jaar
te zien in het tv-programma Expeditie Robinson. Ze
moest naar huis omdat ze zich letterlijk door haar me
despelers liet wegzetten. Een pijnlijk staaltje achteruit
dringen. Aan het begin van de proef die de deelnemers
moesten afleggen zaten ze allemaal in een diepe kuil.
Eerst moesten ze uit het mulle zand klauteren. Daarna
moesten ze een eind rennen en ten slotte een houten
blokje met hun naam erop in een houder stoppen. Wie
als laatste eindigde moest het programma verlaten.
Anouk was als tweede uit de kuil geklommen, maar
de groep had na overleg besloten om te wachten tot
iedereen eruit was. Ook na de hardloopwedstrijd had
ze nog alle kans om door te gaan. Ze had als eerste
vrouw van de groep haar blokje te pakken en dat al
voor de helft in de houder gestopt. Totdat zeilster
Lobke Berkhout het blokje van onderen uit de houder
tikte. De vijfvoudig wereldkampioene speelde vals. Op
het fragment op YouTube, roept Anouk vertwijfeld: 'Dit
is niet eerlijk.' Niemand in de groep slaat er acht op.
Anouk: 'Ik stond perplex dat sommige mensen zich zo
lieten gaan. Lobke stond te duwen en te trekken met
een waas voor haar ogen. Ik snapte er niks van. Ik was
als tweede uit die kuil. En ik heb nog op de anderen
staan wachten. Had ik dan toch eerder moeten rennen
of zelf een beuk moeten uitdelen? Dan was ik doorge
gaan. Maar dan was ik niet trouw aan mezelf gebleven.
En dat wil ik wel. Het komt altijd terug. Karma is a
bitch. Daar geloof ik echt in.'
Eerder was het al tot een aanvaring gekomen toen
er achter de rug van een medespeler een complot
werd gesmeed en zij openheid van zaken gaf. 'Ik wilde
gewoon dat iedereen eerlijk zei waarmee hij bezig was.
Je moet eerlijk zijn in het leven. Dat gaat gepaard met
duidelijkheid. Misschien naïef gedacht en ook niet zo
slim van mij om met die instelling aan Expeditie Robin
son te beginnen.'
Door haar openheid zagen anderen haar als een
bedreiging. Kickbokser Remy Bonjasky en rapper Mr.
Polska reageerden furieus. De lange Ki-fighter doet
zich graag voor als een eerlijke en integere jongen,
maar door haar kwam zijn ware aard naar boven. Op
YouTube is terug te zien hoe de twee met verbeten
koppen op haar staan in te praten, maar voor de came
ra gaf ze geen krimp. 'Van binnen stond ik te shaken.
Maar hoe ze daar ook stonden te schreeuwen, op dat
moment dacht ik: jullie komen er niet in bij mij. Want
dit pik ik niet.'
Als kind vonden de andere kinderen haar raar en an
ders. 'Ik was stilletjes, had een knotje en een balletpak
je aan, omdat ik na school meteen door moest racen. Ik
was een beetje een stillig meisje. Mijn moeder zei dan:
"Je bent niet raar. Je bent uniek."
Dat zijn meestal wel de mensen die het later ver
schoppen. Ik ben niet meer dat stilletjes-laat-maar-
14 Moesson
Moesson #1 juli 2015.indd 14
24-06-15 12:26
