LIFESTYLE
En dat verhaal is er nu wel. Zo zijn de vele
Mentawai paalwoningen op het terrein zelf
gebouwd door Diederik, die enkele maanden
in Indonesië in zo'n huisje heeft gewoond.
Ook het eethuis ademt Indonesië. Batik,
wajangpoppen en handige attributen voor
in de Indische keuken zijn ruimschoots aan
wezig. Marlisa: 'Ik ben samen met mijn broer
naar Indonesië geweest - hij was 19, ik was
18 - en we hebben daar samen zo'n avontuur
beleefd; het moderne Indonesië, van nu. En
dat hebben we meegenomen.'
Hoewel het park niet direct op een Indische
A-locatie ligt, weet het de mensen wel naar
het oosten te krijgen. 'We krijgen soms
hele bussen ouderen uit Den Haag. En we
organiseren hier elk jaar verschillende pasars.
Mensen komen daar vaak voor terug, zeggen:
die pasar bij jullie die heeft iets. Wat dat dan
is, daar kunnen ze de vinger niet op leggen.
Maar ik denk dat juist het intieme van het
park ze zo aanspreekt.'
Maar dat betekent niet dat het dierenpark
niet meer mag groeien. 'De grootste droom
die mijn broer en ik nog hebben is om nog
iets neer te zetten, waarin we het tropische
weer kunnen nabootsen. Een kas-achtig
iets, waar het heel warm is, dat tropische,
klamme. En natuurlijk de kruidnagelgeur.
Die beleving willen we ook nog bieden. Je
hebt nu de huisjes, de dieren, maar ook de
Hollandse regen. We willen de kruiden laten
zien, en de durian en de nangka. Dat zou het
totaalplaatje zijn, maar daar zijn we nog lang
niet.'
Het meest bijzondere aan Taman Indonesia
vindt Marlisa de bezoekers. 'Je krijgt de mooi
ste verhalen te horen, van hoe zij genieten
van wat jij doet. En daar haal ik mijn energie
ook uit. Als mensen het niet meer leuk vin
den, dan stoppen we meteen.'
juli 2015 23
Moesson #1 juli 2015.indd 23
24-06-15 12:26
