Column
Ricky Risolles
feickj
E PS Voeg mij toe op Facebook (als je wil) like website saya op
www.rickyrisolles.nl
Als het warm weer is en ik door het centrum van de stad strompel,
lijk hèt alsof de hele wereld sich afspeel in slow-motion. Niemand
maak sich druk, maak sich boos of doet gehaast. Het tempo van mijn
originelejalan-jalan in versnèlling twéé, dat gerégèld commentaar
krijg van mijn medewandelaars, doet dit keer niet onder aan dat van
de vele Hollanders om mij heen. Iedereen is schaars gekleed en loop
mèt een glimlach op straat. Ik loop met een glimlach op straat, omdat
iedereen schaars gekleed is.
'Rèkk, wat bèn je aan het doen?'
'Nèks, beetje hangen in de zon.'
'Öhw, dan kèn je mij wèl évèn hèlpen met de schuur opruimen.'
'Óhw wag évèn... Je bedoel op DIT momènt. Nee... op dit moment kèn
ik niet helaas.'
'Ayo Rèkk, niet só lui dan!'
Lho, hoesó tog weer lui dan? Ik noem mij graag aardig, lief, leuk, stoer,
knap, spontaan, bijzonder aantrèkkelijk en zeer bescheiden, maar lui
wil ik mijsèlf sózeer niet noemen. Makkeluk, dat wèl, maar lui. nee!
Lui is voor mij werkschuw of weinig zin hebben om iets tè doen. Onder
makkèluk versta ik inventief mèt jouw energie omgaan èn je vooral
niet tè druk maken. Ik wil bèst hèlpen, maar mèt 30 graden maak ik
het mijself liever gemakkèluk. Èn in plaats van dat hij mij overtuigt om
mee te hèlpen, overtuig ik hèm liever om te stoppen.
Makkèlukheid heef altijd in mijn opvoeding gezeten. Iedereen in
mijn family is op de één of and're manier tog wel ietwat makkèluk.
Só loop de klok van tante Diennie op haar dashboard standaard 13
minutèn achter, want sè fin makkelukker om die minuten èlke keer
erbij op tè tellen, dan de klok te versètten. Laat mijn zus haar makanan
thuisbesorgen van hèt restauran dat pèrsies onder haar flat sit (anders
moet sè helemaal met de lift mee naar beneeën) en is de berg vuile
was op de trap bij mij thuis torènhoog, want is tog makkèlukker om
alles gèwoon in één keer naar bóvèn te brengen. Eerluk is eerluk,
uiteindelük weet mijn tante hoe laat het is, heeft mijn zus haar
makanan en is mijn vuile was boven. In Holland hebben de mensen
alles graag snel-snèl. Hoewèl tijd relatief is, is désè in Nederland stipt
èn geijkt. Behalve dus wanneer het warm is.
Soals vandaag, want het is héérluk weer! De zon schijn fèl, hèt is
bloedje-panas èn geen wolkje aan de hemel te bekènnen. Gekleed
in niet meer dan een celana pendek, korte broek, èn een héél oud
Bintang-hempje dat ik ooit nog op Bali hèb gekocht, sjok désè fènt
door de dag. Weliswaar sonder flip-flops, want nèt als een paraplu mèt
régèn, kèn ik mèt warm weer óók nooit mijn flip-flops vinden. Althans
niet all-twee. Hèt warme weer maak dat ik mij er niet druk óvèr kèn
maken. Hèt sorg er overigens wèl voor dat ik over de houten planken
van het hétè terras huppel als het aapje bij het Ramayana ballet.
Hèt leven is gè-WÈL-dig èn ik fin mijn onspanning in alles dat ik
zie. Hèt val mij op, dat sódra hèt kwik boven de 30 graden knal, alle
Hollanders een beetje Indo worden. Plotseling is alles okay, relaxed
en wordt het klagen bepèrk tot een minimum. De enige die in al dit
geweld van rust mij dan nog op de hielen zit, is de Moesson. 'Ricky, je
column!!!'
Mèt een grótè glimlach èn met een snelheid van 2 centimeter per
minuut gaat mijn vinger richting de enterknop op mijn laptop. en.
sènd!
Sampai jumpa lagi!
augustus 2015 11
Moesson #2 augustus 2015.indd 11
23-07-15 13:14
