Esmay Usmany
Het leven draait om dromen, onzekerheden en keuzes maken. Wie
je bent is wat je kiest. Daar draait het volgens kleinkunstenaar Esmay
Usmany (30) om in de zoektocht naar een soort ultiem geluk. Of het
nou om haar dilemma's als verse dertiger gaat of om de keuzes die
haar grootouders maakten, toen ze besloten om in Indië alles achter
zich te laten en een nieuw leven te beginnen in Nederland.
INTERVIEW
Ik ben Indischer
dan ik vroeger
toe wilde geven'
Door Sjors Bos
Fotografie Frédértque Vlamtngs
Esmay Usmany noemt haar opa - in Indië KNIL-militair
van beroep - een held die vocht voor vrijheid. Vrijheid
om te zeggen, denken, voelen en geloven wat we wil
len. 'Voor mij is vrijheid begonnen met een KNIL-koffer.
Drie generaties geleden. Bij mijn Indische oma die
met haar hele leven in één koffer moest vluchten naar
een nieuwe wereld om te kunnen leven in vrijheid.
Die vrijheid is voor ons vanzelfsprekend, maar ik vind
het belangrijk dat we die verhalen blijven herdenken
én vertellen.' Diezelfde koffer speelt een belangrijke
rol in de liedjesvoorstelling Niets is wat het lijkt. Want
ook Esmay heeft haar koffer vol bagage en keuzes die
elk mens in zijn leven moet maken. Verhuizen of toch
maar niet? De kunstacademie of het conservatorium?
Een kennismaking met zangeres en verhalenvertelster
Esmay Usmany en haar koffer die Indischer blijkt dan
ze vroeger toe wilde geven.
Kleine vanzelfsprekendheden
'Het klinkt misschien stom om in Moesson te zeggen,
maar ik vond het heel lang niet zo relevant dat ik
Indisch was. Maar toen ik een paar jaar geleden voor
het eerst naar Indonesië was geweest, wilde ik ineens
het totaalplaatje weten. Sinds ik van het land van mijn
grootouders heb geproefd, vind ik het heel interessant.
En bovendien: ik kan niet ontkennen dat ik daar van
daan kom. In elk geval mijn opa en oma. Nu ik ouder
word, besef ik dat ik veel van de cultuur heb meege
kregen. Het eten, bepaalde omgangsvormen. Daar
kom je achter wanneer je zelf een huishouden hebt.
Dat zit hem in kleine vanzelfsprekendheden. Ik herken
mijn ouders steeds vaker in mijzelf. Als er bijvoorbeeld
bezoek langskomt, dan zorg ik ervoor dat er altijd wat
te eten is. Of er nu één persoon of zes mensen langsko
men. Dat maakt niet uit.
12 Moesson
Moesson #2 augustus 2015.indd 12
