Column
Ricky Risolles
feickj
E PS Voeg mij toe op Facebook (als je wil) like website saya op
www.rickyrisolles.nl
Ik ben geen held. Nooit geweest en waarschijnlijk sal ik dat ook wèl
tidakpernah (nèffer nooit) wordèn. Ik bèn niet breed èn ik ben niet
groot. Sè seggen dat babies in hun slaap het meeste groeien. Blijkbaar
hèb ik in mijn babytijd niet al tè veel slaap gehad. Daarnaas bèn ik ook
gèwoon voor tallósè dingen bang, maaaarr. sijn èr bij mij drie dingèn
die aan de angst-top staan. Só bèn ik als de dood om in aanraking te
kómèn met spinnen, geesten èn poep. Wil je mij wèg hèbben, kom dan
mèt één van die dingen aansètten èn tjooooeefff... hilang désè fènt!
Hoewèl de eerste twee angsten automatisch weer sorgen voor de
derde angst. Afijn, geen stoere hèld dus.
Hèt is saterdagavond en mijn broertje, die 10 jaar jonger is dan
iksèlf, maar wèl beduidènd grotèr, blijf bij mij slapen. We besluitèn
om er een ècht mannen-weekèn van te maken. Zondag gaan we
de voetbalwedstrijd kijken in combinasie mèt lekker eten èn de
saterdagavond laten we nog onbeslist, in combinasie mèt lekker eten.
'Ey... We kunnen ook The Conjuring kijken', sèg ik stoer, 'hèt schijn de
èngste horrorfilm allèr tijën te sijn!' Ik wilde désè graag zien, tapi
niet alléén. want soals hiervoor al benoemd: hèt schijn de engste
horrorfilm allèr tijën te sijn! 'Is goed', sèg mijn broertje van 10 jaar
jongèr, maar 20 cm grotèr. 'Zet maar aan!'
Buiten is inmiddèls al donkerder gewordèn èn ik besluit om mijn
woonkamèr filmklaar te maken. De soundsystem gaat aan èn de
lichtèn gaan uit. Het gordijn gaat dicht en de zak soempia gaat opèn.
Hèt volume van de tievie gaat hard èn van onsè mobieltjes op zacht.
Désè stoere kèrels zijn klaar om de engste horrorfilm allèr tijën te gaan
bekijken!
We starten de film èn de beginscène sètte ons beiden metéén op
schèrp. Twee volwassèn kerels, tapi het voelde als een klein kind alleen
op de bank. Èlk mómènt dat ik een soempia uit de zak pakte, hielp dat
mijn spanning doorbrékèn. Voor mijn broertje was dat onverwachte
gekraak iedere keer weer een reden om mij verschrikt aan te kijken,
om dan fèrfolgens weer verdwaasd uit te ademen. Ik kijk hem aan èn
stel voorsichtig voor om het volume ietsiepietsie zachter te doen. Hij
stem in èn seg nèks wanneer dit ietsiepietsie zachter, flink wat zachter
is geworden. Afijn. ook hij was vandaag geen stoere held.
Nadat wij de tievie nog tweemaal zachter hebben gesèt, besluit
ik, mèt wederzijds goedkeuren, om de film na pèrsies 32 minuten
te staken. Morgen maar verder kijken? Mijn grote kleine broertje
knikt instemmènd. Laten we morgen maar stoere helden zijn.
Overdag. met de gordijnen opèn. èn de voetbalwedstrijd luid op de
achtergrond. Wanneer we de folgende dag de aftiteling zien, slaan
we beiden een blaak van opluchting. Kènnen we tog mooi sèggen dat
we 'de engste horrofilm aller tijën' hebben gesien!
Op dat moment belt onse één na oudste zus op èn sèg vol
enthousiasme: 'Weet je wèlke film ik gisternacht hèb gekeken? The
Conjuring! Dat is echt een aanrader!' Blijkbaar had zij die in haar ééntje
gekeken toen haar man aan het werk was. 'Ècht een aanrader hmmm?'
seg ik, terwijl ik mijsèlf hoor dènken: was er gelukkig tog nog iemand
een stoere held gister!
Ach sudah, sódra ik hèt lef heb, vertèl ik dit verhaal ook wel aan haar.
Sampai jumpa lagi!
september 2015 11
Moesson #3 september 2015.indd 11
26-08-15 15:45
