Column
Ricky Risoll
E PS Voeg mij toe op Facebook (als je wil) like website saya op
www.rickyrisolles.nl
Gisteravond tot laat gepartied op de 60-jarige bruilof van oom Hans
èn tante Lenie! Vaak krijg ik dan de fraag: hoe kèn het tog dat de
oudjes altijd só leuk mee doen mèt jouw shows?, waarop ik anwoord:
'Wanneer je beidèn (ongeacht je leeftijd) klappèn hèb gehad als kind
sijnde, dan vorm dat een band!' Een zogenaamde klapband.
Hèt heef ervoor gesorg dat ik niet bang bèn voor een beetje pijn. Só
ging ik onlangs naar de dermatoloog voor verwijdèring van mijn kutils,
mijn wratjes. Hoewèl sè nog niet al tè groot warèn èn inmiddèls ook al
een soort van trademark sijn geworden, wilde désè fènt niet wachten
tot sè nèt só groot wèrden, als die op de rug van tante Deetje. Hoewèl
ik haar graag pitjittè voor 1,25 pèr uur, pitjittè ik tog geregèld mèt
een gróte boog om haar kutil heen. 'Ayo Rick, je mis een stukjè', zei ze
dan. Nou, ik kèn je sèggen dat we óvèr het woord 'stukje' nog kènnen
twistèn, want in mijn optiek hing er een lolobal op haar rug.
Dus sat ik daar bij de dermatoloog tè bespreken hoe we welke,
wanneer, weg konden halen. Ik dank God, want sè waren allemaal
goedaardig, tapi sè zatèn niet ècht op handige plekken. In mijn gèsig
satèn er drie! Óók al hoef ik mij in pèrsiepe maar éénmaal per maand
te scheren, ik moet tog selalu voorsichtig sijn, wanneer ik èr langs jalan
mèt mijn mèsje.
De derde had ik hèt minste last van en beslotèn we tè laten sitten.
De twee and'rèn waren makkèlük en kondèn tèr plèkke weggehaald
worden. Als een èchte held keek ik niet naar de twee verdóvingspuiten
die in mijn wang èn lip gingen. Mijn lip hing erbij als in de tijd dat
mijn mama nog slippèrs naar mijn hoofd gooide. Öf althans só
voeldè dit... Hèt geschraap door de assistent van de assistènte van de
dèrmatoloog, voelde ik niet, maar liet qua geluid nèks te raden over.
De vierde kutil sat op een ietwat onhandigère plèk. U raadt hèt al, désè
sat in de regio van mijn private-party place. Ook al was désè onsètten
kecil, klein, dacht ik: nu we tog besig sijn.
Hèt mindere hiervan was, dat nieman hèt leuk fin om je celana,
je broek, tè laten zakken voor vreemden. Dat is niet leuk voor de
dermatoloog, niet leuk voor de assistente, niet leuk voor de assistent
van de assistènte èn al hélèmaal niet leuk voor mij. Afijn, hèt was voor
hèt goede doel zullen we maar sèggen.
Folgens de hóógstè in rang was dit wèl wèg te halen mèt stikstof.
Een ideaal oefènmómènt voor de assistènt van de assistènte van de
dermatoloog. Ik kèn jou sèggen, dat ik niet senang was dat degene
mèt de minstè ervaring hèt stikstof-pistool pakte èn bègon te
richten op mijn private-party place. 'Dit kan even zeer doen', zei hij.
De observasie alléén al deed pijn, want hoewèl er weinig val te raken
wil je tog niet dènken aan wat als wèl! Gèlukkig heef dit verhaal een
goed einde èn ben ik mómènteel herstèllende. Hoe beter om dit tè
doen, dan mèt hèt optreden bij hèt 60-jarige huwelijk van oom Hans
èn tante Lenie, want mèt ups èn downs in 60-jaar tijd, blijf lachèn hèt
beste medicijn!
Sampai jumpa lagi!
november 2015 13
Moesson #5 november 2015.indd 13
28-10-15 14:42
