I
Je-lah-je-kripoet
INDONESIË
+4-«_ Lu4s ay^
Wat heb ik gelachen om de eigenaardigheden en uitspraken
van mijn vader. Het is al lange tijd droog op Java, maar
wij hebben een van de weinige moessons meegemaakt
in Bandung. In onze hotelkamer in het koloniale, art deco
Savoy Homann verruilden we onze doorweekte kleding met
schone, droge kleding. Mijn vader kijkend naar zijn ontblote
bovenlichaam in de spiegel: 'Ik las dat je van sojabonen
borsten krijgt, misschien dat het daardoor komt.'
Wanneer we aankomen in ons kamertje bij Bromo Cottages
in het Tengger plateau tussen de 1000 en 3675 meter hoog,
constateert mijn vader: 'Je hebt hier niet eens een koelkast,
dus...', waarop ik hem vraag zijn zin af te maken: 'Zo koel is
het blijkbaar.'
gekregen maar het ook écht nat was geworden waar het nat moest
worden. Mijn vader heeft zelfs een keer een demonstratie aan me
gegeven. Met zijn broek aan, hoor! Een instructiefilmpje op YouTube
zou niet verkeerd zijn, bestaat die al?
Waringin
Eén van de bijzondere ervaringen van deze reis was ons verblijf in het
drukke, maar tegelijkertijd gemoedelijke Bandung. Voor mijn vader
was het een gevoel van thuiskomen, ondanks dat veel sawa's inmid
dels plaats hebben gemaakt voor gebouwen. Vreemd genoeg voelde
ik me er ook best thuis; misschien omdat ik herkenning haalde uit
bepaalde waarden en gebruiken, de wortels nu zie, en door de band
die ik ervoer doordat mijn vader hier is opgegroeid. Pas in Bandung
kon ik zijn achtergrond beter begrijpen en een voorstelling maken van
hoe het er voor mijn vader en familie is geweest. Pas daar vielen voor
mij puzzelstukjes steeds meer op zijn plek. Er kwamen steeds meer
herinneringen bij mijn vader op, waar ik graag naar luisterde. Het was
bijzonder om zijn twee oude woningen aan de Jl. Karang Tinggal (Ker
senlaan) en Jl. Hatta in intacte staat terug te vinden. In de eerste zit
nu een tv-kabel bedrijfje en in de tweede een heuse 'escape room'! De
eigenaren waren zo vriendelijk om ons in het tweede huis binnen te
laten. Zo herkenbaar als de buitenkant was, zo onherkenbaar was het
van binnen. Het pleintje met gras en een waringin waar mijn vader
vroeger speelde, stond er nog als een oase van rust in het bedrijvige
Bandung. Wanneer mijn vader de huizen eromheen bekijkt, wijst hij
een muur aan en vertelt hij zich te herinneren dat er leuzen op geklad
waren zoals 'Belanda mati': dood aan de Hollanders. Een onrustige
periode brak aan, waarin het gezin zich meerdere keren afvroeg of het
zou blijven. Nadat het er niet beter op werd, Indo's ook gevaar liepen
en de keus voor de Nederlandse of Indonesische nationaliteit steeds
nijpender werd, besloot het gezin te vertrekken. Bovenal was in Ne
derland een betere toekomst voor de kinderen mogelijk. We hebben
zelfs zijn oude school gevonden (de Lagere Helmersschool), waar we
hartelijk werden ontvangen door de directrice. Waar we in Bandung
deels in het verleden doken, genoten we op de andere plekken vooral
van het heden. En nu we weer in Nederland zijn, en ik naar de kale
bomen kijk, word ik overspoeld met een gevoel van dankbaarheid
als ik terugdenk aan onze reis. En een beetje heimwee... Wordt zeker
vervolgd! Zo maken we een nieuw stukje geschiedenis, samen.
De volgende rootsreis vertrekt op 28 maart.
Kijk op www.merapi.nl of bel 088 - 81 11 999
24 Moesson
Moesson #7 januari 2016.indd 24
