Nusantara
NUSANTARA CENTRA VOOR ZORG WONEN, KUNST CULTUUR
Moesson #7 januari 2016.indd 49 18-12-15 14:15
Ook oudere medewerkers, die vaak dezelfde
Indische achtergrond hebben, zijn belang
rijk, aldus Chitra Hoffmans. 'Zij hebben die
warme bejegening van nature, en onze
nieuw binnenkomende medewerkers leren
ook van hen. Trouwens, we doen sowieso veel
aan cross-learning: Professionals van onze
locaties Rumah Saya (Apeldoorn) en Rumah
Melati (Almere) komen af en toe naar Patria
en wisselen kennis uit met hun collega's hier,
en vice versa.'
Bovendien heeft die cursus ook Chitra
persoonlijk veel gebracht: 'Ik kom zelf uit
Indonesië, maar ik was drie toen we naar
Nederland kwamen. Toen wij hier waren,
spraken mijn ouders alleen nog Nederlands.
Mijn oudere broers en zussen spreken alle
maal Maleis, maar ik heb dat nooit geleerd!
Hun verdriet werd in stilte geleden. Over
Indië werd niet meer gesproken, Maleis was
verboden, want je moest integreren. Dus ik
begreep mijn broers en zussen nooit! En dus
noemden ze mij westers, en was ik brutaal,
te direct. Maar nu, nu ik door de cursus de
historie wat beter leerde kennen, krijg ik ook
begrip voor hun houding. Het mooie is, dat
nu woorden en begrippen toch langzaam te
rugkomen. En er waren er meer zoals ik. Die
zeggen nu tegen me: "Ja, nu vader of moeder
dementeren, spreken ze alleen nog maar
Maleis - en we kunnen niet meer met elkaar
communiceren!"'
Justin: 'Dat kwam onder andere voort uit het
feit dat de mensen uit Indië weg moesten.
Het zou nooit meer hun land zijn, en daarom
was integreren van meet af aan geboden. Er
is een verschil tussen de Molukse doelgroep
en de Indische Nederlanders, want de Mo-
lukkers kwamen hier naartoe met de belofte
dat er een Molukse Staat zou komen. Veel
van de Indische Nederlanders en Molukkers
januari 2016 49
mee met de vraag die vanuit de doelgroep
op ons afkomt. Iedere zorgmedewerker bij
ons is BIG-geregistreerd, maar wanneer een
bewoner uit het ziekenhuis komt met een
bepaalde complexiteit, en er is een vorm van
aandacht nodig die er nog niet is, en er dus
weer scholing nodig is, dan wordt die kennis
meteen ingebracht, intern of extern.
Ook de IGZ (Inspectie voor de Gezondheids
zorg) heeft daarin een belangrijk stimule
rende rol. Een concreet voorbeeld daarvan is
Medicatieveiligheid. Dat was een belangrijk
onderwerp waarop de IGZ aangestuurd
heeft, en wij volgen daarin en bieden die
module aan. Want wij zien graag - en niet
alleen daarin - dat onze medewerkers zich
willen verbeteren. Trouwens, daarin is ook
een zekere eagerness te bekennen. Wat ik
vaak terug hoor is dat onze zorgmedewer-
kers graag meer willen betekenen voor de
bewoners. Er is een echte behoefte bij veel
van onze medewerkers om door te ontwikke
len. Hun motivatie is dan vaak: 'Ik wil graag
meer betekenen voor die zorgvrager.'
