DE KLEINE JOHANNES EN
DE KLEINE CAMIEL
NUSANTARA
Een gesprek met Hannie van der Pol
en 4 van de 140 vrijwilligers bij Nusantara
'WAT MIJ METEEN TROF, WAS HOE MEN MIJ
ALTIJD VRIENDELIJK BEGROETTE. ER WAS METEEN
BELANGSTELLING'
ADVERTORIAL
HET BESTE UIT
TWEEWERELDEN
Door Peter Huijs, BTH-Thinkpictures
Dat er middelbare scholieren zijn die best
wel tijd willen maken om vrijwilligerswerk
te doen zal u niet verbazen. Ze doen dat voor
kinderen (30 procent), of bij een sportclub
(29 procent) of bij het organiseren van grote
evenementen (20 procent). Maar vrijwillig
aan het werk bij ouderen, dat hoor je maar
zelden. Nusantara heeft evenwel Camiel (15)
die als hij even kan een helpende hand biedt!
Camiel zit bij ons gesprek, met drie andere
vrijwilligers. Hij zit in de derde klas van het
St. Vituscollege in Bussum en moet tussen
door 'even naar school' om een tentamenaf
spraak te maken. 'Ik wilde graag wat doen,
en dus ging ik praten met Vestia Welzijn',
zegt hij, 'en in hun bestand zat ook Patria in
Bussum. Ik weet nog niets van de Indische
cultuur, maar ik houd van oude mensen. Ik
ben best graag bij mijn grootouders en trou
wens, mijn overgrootmoeder is 104!'
Bij Patria kan hij van alles doen. Momenteel
werkt hij mee bij het buffet, en hij is een
van de 140 vrijwilligers die zich in de locatie
Patria en Rumah Saya als ondersteuning
inzetten. De maatschappelijke veranderingen
(bedoeld zijn ook de bezuinigingen) maken
dat vrijwilligers in de zorg absoluut onmis
baar zijn geworden. Er is steeds meer vraag
48 Moesson
naar hen en in de zorg er wordt ook steeds
meer van hen verwacht.
Hannie van der Pol is naast facilitair manager
tevens coördinator vrijwilligers bij Nusanta
ra. Zij kan dat volledig onderschrijven. 'Kijk
maar bij ons', zegt ze. 'Toen ik in 1997 bij
Patria, nog in Baarn, begon, werkten we met
11 vrijwilligers, nu zijn er 82! Het is een unieke
groep; er zijn bijna twee vrijwilligers op één
bewoner. Nusantara in het geheel heeft 140
maar juist ook door het op de achtergrond
aanwezig zijn en luisteren. Zij brengen huise
lijkheid en warmte, ze zijn de olie tussen de
raderen bij de dagelijkse gang van zaken en
zij observeren, signaleren en schakelen waar
nodig professionele zorg in. 'Er zijn voor de
mensen', daarin ligt hun voornaamste taak.
Hannie van der Pol: 'Maar als organisatie
moeten wij er ook zijn voor de vrijwilligers!
Dat is een van de dingen die ik als coördi
nator echt belangrijk vind. Want zij geven
vrijwilligers en zou helemaal niet met dezelf
de kwaliteit kunnen draaien zonder hen. Juist
door hen blijft het unieke saamhorigheidsge
voel van onze instelling bewaard.'
Bij Nusantara voeren vrijwilligers geen
verpleegkundige of medische taken uit.
Wel ondersteunen zij de zieken en nemen
de druk weg bij hun familie of naasten. Het
is niet te onderschatten hoe heilzaam hun
aanwezigheid is. Niet alleen door de lichte,
verzorgende taken in en rondom het bed,
zich helemaal, zij offeren hun vrije tijd op, en
maken ook veel mee. Zij krijgen veel te horen,
en als zij het eens moeilijk hebben, dan wil ik
dat wij er zijn, zodat ze die zorgen niet mee
naar huis hoeven te nemen.'
Erika Simons kende de locatie Patria al langer
vanaf de buitenkant: de pasar Patria die
traditioneel elk jaar rond het gebouw wordt
gehouden, trok al in 2005 haar aandacht.
'Toen in 2009 mijn tante hier ging wonen,
Moesson #8 februari 2016.indd 48
26-01-16 13:13
