0
kwam ik er ook binnen, om haar te bezoeken.
Wat mij meteen trof, was hoe men mij altijd
vriendelijk begroette. Er was meteen belang
stelling. Ik ben iemand die niet kan stilzitten,
en toen ik zonder werk kwam, solliciteerde ik
hier voor een job in de keuken. Dat werd 'm
niet, maar daar zeiden ze wel: 'Waarom geef
je je niet op als vrijwilliger? Zo ben ik hier
begonnen, net als Camiel, bij het buffet.'
'We hebben twee tafels die extra zorg bij
de maaltijd nodig hebben', zegt Erika. 'Die
geef je wat extra aandacht, juist tijdens
het eten, want dat is het moment in de
Indische cultuur, maar dat moet je wel juist
doseren, want anders ontstaat er wrevel. Zij
kunnen niet veel meer en zijn daarom extra
kwetsbaar, maar je moet ieder wel de juiste
hoeveelheid aandacht geven, anders worden
ze jaloers!'
'Iedereen roemt de warme en sociale sfeer bij
Nusantara', zegt Hannie, 'en terecht. Zowel in
Patria te Bussem, Rumah Saya te Apeldoorn
als in Rumah Melati te Almere geldt dat niet
alleen voor alle professionele medewerkers,
maar ook voor wat er van de bewoners
uitgaat. De gezichten stralen, er is contact
en ze bedanken de vrijwilligers voor alles, de
mensen waarderen enorm wat zij doen.'
Janine van Zee-de Wolf is in haar werkzame
bestaan kwaliteitsfunctionaris Arbo- en
milieuzaken, en het is een aspect dat bij haar
vrijwilligerswerk in Patria wel eens door
werkt. Als vrijwilliger is zij voorzitter voor de
Stichting Vrienden van Patria. Janine is de
dochter van een Indischman die in 1951 als
vijfjarig jongetje uit Soerabaja met zijn ouder
belandde in een pension in Bolsward, Fries
land. Later verhuisden zij naar Groningen en
trouwde hij met een Groningse. Janine is op
haar beurt ook weer met een Indo getrouwd.
Je zou met recht kunnen zeggen dat zij als
mix van Groningen en Indië het nieuwe mot
to van Nusantara belichaamt: 'het beste uit
twee werelden'! Overigens doet haar vader -
69 is hij - ook vrijwilligerswerk in Patria.
Janine: 'Hier voelt hij zich na zijn werkzame
leven bij de marine en de politie helemaal
thuiskomen. Er kwam een bepaalde rust over
hem. Grappig was ook dat sommigen van de
bewoners hem nog als klein jongetje hebben
gekend! En zelf wil ik ook iets doen voor de
Indische gemeenschap, en de cultuur ook
weer overbrengen op mijn twee dochters,
want zij zijn toch ook vierde generatie Indo's.
Ik vind het belangrijk dat zij daarmee verbon
den zijn. En wat men hier allemaal doet voor
de bewoners! Ik vind het fantastisch wat
Hannie voor elkaar krijgt; maar ook wat Pie-
ter de Hartog met zijn keukenbrigade voor
de mensen doet, hoe hij de bewoners bij de
maaltijden betrekt, hoe hij erin geslaagd is
al die gerechten uit grootmoeders keuken te
herintroduceren, en het 'koken met sterren'
- ook zo'n geweldig project. Dat zie je toch
niet veel meer. Met onze stichting Vrienden
van Patria bieden we culturele evenementen:
de vrijdagmiddagsoos, en op zaterdag de
kumpulans, bijeenkomsten waarbij gezel
ligheid, muziek en eten, altijd eten, centraal
staan. Je praat met elkaar, je weet waar ze
vandaan komen, je herkent heel veel en door
de aandacht die je geeft, maak je dat zij ook
met hun verhalen komen. Bijvoorbeeld de
overgave waarmee ze als tachtigjarigen (en
ouder!) in de keuken helpen om de zakjes
kroepoek helpen vullen en dichtknopen.
Erika: 'Ja, maar zo ging dat vroeger ook! Nu
februari 2016 49
Moesson #8 fehriiari 9R1R inrlrl 49
13-13
Van links naar rechts: Hannie van de Pol, Camiel, Erika Simons, Riek Marris en Janine van Zee-de Wo
