Column
E PS Voeg mij toe op Facebook (als je wil) like website saya op
www.rickyrisolles.nl
Indo's sijn hard. Hard in hun lèllen, hard in hun grappèn, hard in hun
koppigheid èn hard in hun opvoeding. Èn mocht u dit niet hèrkènnen,
dan sijn sè óók hard in hun ontkenning!
Èn hoewèl hèt misschien só lijk, sie ik hard niet louter als negatief!
Stèrker nog, èr is nèks mis mèt een beetje hardheid! So kèn je maar
beter hard lèllen als je tog gaat lèllen, harde grappèn maken, als je tog
moet incassèren èn hardhoofdig blijven als je... nee, maaf... koppigheid
brèng alleen maar gedonder. Die ga ik hier niet voor jullie vèrdeeïgen!
Maarrr... harde opvoeding, die wèl! Natüürlük alles mèt matèn, maar
soals mijn moeder mij heef opgevoed. hèb ik hier èn daar tog wel
profijt van!
Só kèn ik mij tè allen tijden groot houdèn, hoef ik nèffer nooit tè
huilèn, kèn ik keiharde beslissingèn nemen in life sonder mij schuldig
te voelèn èn bèn ik nooit op mijn lemper getrap als weer een meid de
relasie verbreek. Mijn hati seperti yang vesting èn mijn huid só dik
als de buburayam van tante Deetje. Désè Indo blaas je niet sómaar
omvèr! Otot kawat tulang besi!
Soals in èlke family, was èr óók in die van onsè gedondèr. U kèn wèl,
die praat niet mèt die, die heef gèhoord van zus, die heef nèks gesèg
over só èn uiteind'lük had sè allèmaal moeten wetèn wat èr gebeurt
was, tapi niemand vèrtèlde hoe hèt sat. Jè kom hèt vaak èn hou hèt
niet, in de bèste families, tegen. Hèt maakte dat èr een aantal harde
keuzes vielen van beide zijdèn en brak èr voor de neven èn nichten een
moeilükke periode aan. Want plotsklaps moch ik mijn favoriete nevèn
èn nichten niet meer sien. Van héééél close naar héééél ver van familie,
want we verhuisdèn binnen no-time naar de and'drè kant van hèt land
en all contact yang hilang, wèg dus.
Daar waar misschien menig andèr jongèn in groep 7 zich berusttè in
wat de oud'rèn haddèn beslotèn, was voor mij de kous nog niet op
èn besloot ik om mèt mijn neef brievèn te blijvèn schrijvèn. In begin
stiekèm en via oma, tapi latèr direk naar sijn adrès. Al vrij snèl warèn
we van mening dat wè èlkaar moesten sien! Dit kon natuurlük niet
op de convensionélè manier, dus oma also known as Switzerland)
kwam èr weer aan te pas. Hèt éérstè jaar nog slapènd bij mijn oma,
belóvènd aan mijn moeder dat ik geen voet bij mijn neef in huis sou
stappèn (wat ik natüürlük wèl deed) tot aan èlk folgend jaar waarin ik
wèl gewoon bij hèm bleef slapen. Mengerti mij niet verkeerd, als mijn
moeder dèstijds hiervan wis, dan warèn de rapèn gaar èn wèrd mijn
pantat rauw.
Ik sie mijsèlf nog als 10-jarige jongen sendirian, alléén, in de trein van
Rotterdam naar Hoorn. Ik dacht niet aan een harde opvoeding, de
harde family-beslissingen die warèn gemaak, of hèt hardè pak slaag
dat mij eventueel tè wachtèn stond. Ik dacht alleen maar aan de trein
naar Hoorn èn dat désè nog lang niet hard genoeg ging.
Sampai jumpa lagi!
maart 2016 11
Moesson #9 maart 2016.indd 11 23-02-16 15:51
