in Canada. Vanaf Hawaï waar hij alweer het grootste
deel van zijn leven woont, reist hij de hele wereld over.
Veel vrienden van gisteren waren al bevriend met zijn
moeder Hannie Brouwer. 'Ze kenden me al toen ik nog
een kleuter was.'
Hij begint in het Nederlands, maar schakelt rap over
naar het Engels. 'We woonden in de Fultonstraat in
Den Haag. Ik ging naar de kleuterschool in de
Daguerrestraat. Later verhuisden we naar de Meppel-
weg. Nummer acht-zeven-één.'
Op zijn elfde ging hij met zijn moeder en stiefvader,
wiens achternaam hij draagt, mee naar New York.
'Daar ging ik naar Stuyvesant High School, een van de
beste public schools van het land, je moest toelatings
examen doen om aangenomen te worden. Na de
middelbare school ging ik naar Hawaï. De bedoeling
was voor twee weken, maar het werd een jaar. Ik leefde
een jaar lang op het strand, leerde er surfen en duiken.
Daarna studeerde ik computertechnologie op de
Universiteit van Hawaï. Op Hawaï leerde ik een Japans
meisje kennen. Toen zij terugging naar Japan, reisde
ik haar achterna. Mijn moeder en stiefvader woonden
daar inmiddels ook. Mijn stiefvader had in Japan een
eigen bedrijf in edelstenen. Daar heb ik zes jaar ge
werkt voor ik mijn eigen computerbedrijf begon.'
De markt van computergames maakte een stormachti
ge ontwikkeling door. 'In Amerika verschenen de eerste
games voor Apple en de Commodore 64. Ik woonde
in Japan toen daar de eerste spelcomputer uitkwam.
In Akihabara, de elektronicawijk van Tokio, ging ik
op onderzoek uit welke de succesvolste zou worden.
Daarvoor heb ik een game ontworpen. Ik deed alles, de
programmering, de graphics, het ontwerp. Het was het
moeilijkste wat ik ooit heb gedaan. Negen maanden
lang was ik dag en nacht aan het werk. Ik stopte alleen
om te eten en te slapen. Ik maakte een role playing
game met de naam The Black Onyx. Ik had er alleen
niet bij stilgestaan dat mensen in Japan toen nog geen
idee hadden wat een role playing game was. Uitein
delijk zijn er toch 150 duizend van verkocht. In het
spel moet je de zwarte onyx vinden. Veel games zijn
destructief: je moet tegenstanders doden en meestal
zit er niet eens een gedachte achter waarom. Ik wilde
iets heel anders maken. Bij The Black Onyx draait
alles om karma. Je ontmoet allerlei figuren en bij elke
ontmoeting heb je drie keuzemogelijkheden: aanval
len, vluchten of praten. Je kunt de zwarte onyx alleen
vinden als je genoeg met de andere figuren praat. De
eerste honderd mensen die daarin waren geslaagd
en mij het geheime wachtwoord opstuurden, stuurde
ik een echte zwarte onyx terug. Via mijn stiefvaders
bedrijf kon ik goedkoop aan onyx komen.'
Hij is graag opbouwend bezig. Dat trok hem ook in
Tetris. 'Tetris is constructief. Ik denk dat vrouwen het
daarom ook zo graag spelen. Er zijn ongeveer evenveel
mannen als vrouwen die Tetris spelen. Van het totaal
aantal Tetris-spelers is 52% vrouw.' Playing games en
eerlijk zijn vormen een leidraad in zijn leven. Het heeft
hem ver gebracht. 'Dat is karma. Iedereen met wie ik
zaken heb gedaan, is nog steeds mijn vriend. Als ik
straks naar Japan ga, geef ik daar een feest voor de
mensen met wie ik heb gewerkt. Die vriendschappen
houden me jong. Dat én het avontuur. Ik ga altijd op
zoek naar nieuw avontuur.'
Toen hij vijftig was ontmoette hij voor het eerst zijn
biologische vader. 'Mijn ouders zijn nooit met elkaar
getrouwd. Toen ik werd geboren waren ze allebei nog
te jong. Ik ben zonder mijn echte vader opgegroeid. Pas
na de dood van mijn moeder en mijn stiefvader heb
ik mijn vader voor het eerst ontmoet. Ed Itzig Heine
heet hij. Ik zag voor het eerst een foto van hem bij mijn
tante thuis in Illinois. Hij bleek ook naar Amerika te zijn
geëmigreerd. Ik heb hem opgespoord in Virginia. Hij
bleek nog vier kinderen te hebben, broers en zussen
die ik nog nooit had gezien. Mijn stiefvader had zeven
zoons. In New York groeide ik op in een gezin met acht
jongens. En ik heb een zus die in Japan is geboren. Na
dat mijn moeder was overleden, kreeg mijn stiefvader
nog twee kinderen in Bangkok. Dus ik heb ook nog
twee zussen in Thailand. En mijn biologische vader,
die zelf dus al vier kinderen had, hertrouwde met een
vrouw met zes kinderen. Dus in totaal zijn we met 21
broers en zussen. Dat is nogal een extended family, ja.'
Zelf heeft hij vier kinderen, twee meisjes en twee
jongens. En nog altijd is hij samen met Akemi, het
meisje dat hij naar Japan achterna reisde. Nadat ze
waren getrouwd verhuisden ze weer terug naar Hawaï.
'Ik wilde dat mijn kinderen op Hawaï opgroeiden. Mijn
kinderen zijn in Japan geboren, maar in Japan zul je er
nooit 100% bijhoren als je de taal niet spreekt, er niet
Japans uitziet, of geen Japanse naam hebt. Op Hawaï
is er geen meerderheid, iedereen behoort tot een min
derheid. Iedereen moet met elkaar omgaan, dus zijn er
geen raciale spanningen. In de jaren '10 en '20 van de
vorige eeuw kwamen er veel migranten naar Hawaï
om in de suikerriet of de ananasvelden te werken. Ze
14 Moesson
Moesson #9 maart 2016.indd 14
23-02-16 15:51
