My Darling Clementine
'Wah! Jij kijk mij aan? Jij kijk mij aaaan?! Ik daah jou uit!'
In Indië was je als jongen zo in een knokpartij beland. Reden?
Om een vlieger, om de eer of gewoon om neks. Het
djago-isme vierde hoogtij en daaruit is vast de liefde
van Indische jongens voor de cowboy ontstaan. Lees dit
prachtige artikel van Tjalie Robinson maar.
ys j
PROZA
Boy
CowBoy
will be
Door Tjalie Robinson foto KITLV
~F-CjHr. -parlang, (links) en zijn
vVi'jsjAjJL \aj2jzsT ihu-eJM^poL, okkiciejren
VanL- dies \-Q'cureAA_auS<iej2^ 4"e_ Op-idt-,
verlof-Ln^^Amerika.
Er zijn sommige films die de hier geborenen
met ongewone hevigheid treffen, terwijl de
Europeaan er ongevoelig of kritisch tegenaan
zit te kijken. Ik denk aan een veel omstreden
en veel gehoond genre, de cowboyfilm. Maar
weinig volbloed Europese jongens werden
en worden er zó door gefascineerd (met zulk
een lange nawerking) als hun Indische en
Indonesische kornuiten. Deze nawerking is
juist nu heel duidelijk waar te nemen voor
ieder die oog heeft ook voor de spectacu
laire zijden van dit onzalige Indonesische
conflict. Die ziet bij de KNIL-soldaten en de
Republikeinse troepen iets dat bij de verse
Hollandse troepen niet waar te nemen is:
een voorliefde voor de cowboy-maskerade;
het dragen van bonte halsdoeken, halve
laarzen, breedgerande deukhoeden, gevulde
patroonbandeliers en laag op de heup benge
lende vijfenveertigers in met koper of nikkel
beslagen holsters.
Hier is door de totoks flink de spot mee
gedreven. Ik deed er ook aan mee alhoewel
mijn hart mijn mond tegensprak: ik sym
pathiseerde toch wel met de braniemakers
met hun nonchalante zwier, hun swaggering
gait, de rechte brede schouders en slanke,
smalle heupen, de uitdagende fonkeling in
de donkere ogen. Dus voeren mond en hart
een geheime strijd: 'Wat is hier fout en wat
niet?' Dezer dagen is plotseling het ant
woord gekomen. De stem van het hart heeft
gezegevierd.
Het is nodig eerst een verre, maar belangrij
ke stap terug te doen in het verleden, toen
maart 2016 21
Moesson #9 maart 2016.indd 21
