LIFESTYLE
overlijdens wordt nooit gesproken.' Dat geldt
ook voor bepaalde onderwerpen in Yuki's
roman. Zo haalt hij daarin de dood aan van
zijn neefje. 'Mijn neefje heeft zelfmoord
gepleegd toen hij zeventien was, ik was toen
achttien. Zijn ouders zijn heel bang dat mijn
neefje in de vergetelheid raakt, en dit wordt
alleen maar versterkt door de zwijgzaam
heid binnen de Indische tak van de familie.
Op zijn sterfdag vind ik het heel belangrijk
om ze op te bellen en ze te laten weten dat
ik extra aan hem denk, maar de rest van
de familie doet dat niet. Er wordt niet over
gesproken. Terwijl eigenlijk geldt: hoe meer
je het bespreekt, hoe makkelijker het wordt.'
Ook het onderwerp drugs, dat veelvuldig
wordt aangehaald in Yuki's roman, is binnen
het gezin onbesproken gebleven. 'Tot mijn
debuut uitkwam, dat ik heb geschreven toen
ik tweeëntwintig was, wist mijn vader hele
maal niet van het bestaan van bijvoorbeeld
xtc af. Er zit veel drugs in mijn boek, en dat
heeft hij allemaal gelezen, maar daar heeft
hij tegen mij nooit iets over gezegd.'
Risicoanalyse
Yuki's vriendin, met wie hij nu al een tijdje
gaat, is ook Indisch. 'Ook haar opa heeft
een bepaalde package, waarover binnen de
familie wordt gezwegen.' Naar eigen zeggen
heeft Yuki dat geslotene een stuk minder.
'Ik heb de Nederlandse openheid meer van
mijn moeder meegekregen.' Bovendien viel
de Indische zwijgzaamheid, de ongemak
kelijkheidscultuur zoals hij het zelf noemt,
in vergelijking met de rest van zijn familie
binnen zijn eigen gezin nog mee. 'Misschien
omdat mijn vader door zijn sterke huwelijk
met mijn moeder heeft geleerd om over
dingen te praten. Mijn vader is van zijn zes
broers en zussen nog de meest zweverige, de
meest artistieke, hij is muzikant en heel dicht
bij zijn gevoel. Hij probeert toch aan mij door
te geven dat het belangrijk is te praten over
de dingen. Dat zie ik minder terug bij de rest.'
Toch ziet Yuki de Indische ondergeschikte rol
ook terug in zijn vaders muziekcarrière. 'Wat
betreft carrièrekeuze wordt er binnen de fa-
28 Moesson
milie altijd op zeker gespeeld, er wordt altijd
een risicoanalyse gemaakt van te voren, al
gaat het om het aanschaffen van een mag
netron. Dat deed mijn opa vroeger letterlijk,
op allerlei briefjes die ik dan op de tafel zag
liggen. Ik ben de enige van de familie die
eigenlijk "ontspoord" is geraakt wat betreft
mijn carrière. Ze denken: Yuki heeft met zijn
muziek en schrijven gekozen wat hij leuk
vond en gelukkig heeft dat goed uitgepakt.
Of: "Van hoge hoogte, val je heel diep" - dat
zeiden ze laatst nog toen ik voor een opname
voor Kris Kross in Los Angeles moest zijn. Dat
zijn typische geluiden uit onze familie, maar
daar heb ik eigenlijk geen moeite mee. Ze
vinden het ook leuk om te volgen wat ik doe.'
Yuki's vader heeft een eigen muziekschool,
waar hij gitaarles geeft. 'Hij is zo'n sterke
muzikant, hij is weergaloos op de gitaar',
vertelt Yuki. 'Ik denk dat hij een heel groot
muzikant had kunnen zijn als hij een iets
ander karakter had gehad. In Duitsland
wordt hij gezien als een meester.' De Indische
ondergeschiktheid heeft zijn vader in zijn
carrière toch tegengehouden, vermoedt Yuki.
'In een ondergeschikte rol neem je nooit
risico in jezelf uitdragen of op de voorgrond
plaatsen. Anderzijds werkt mijn vader nu
aan een boek waar hij minstens vijftig jaar
voor heeft gestudeerd. Hij heeft een eigen
techniek ontwikkeld en is al in gesprek met
uitgevers. Het wordt zijn levenswerk.'
Indopower
Zijn muzikaliteit heeft Yuki dus van zijn vader
meegekregen. Vanaf zijn vijfde kreeg hij van
hem gitaarles. Het heeft zijn muzieksmaak
gevormd. 'Jaren later merk je toch dat je als
dertienjarige puber een voorkeur hebt voor
een bepaalde muziek, blues en R&B in plaats
van pop. Rond die tijd begon ik ook met mijn
Indische vrienden dingen op het schoolplein
te roepen zoals Indo-power, merkte ik dat
ik een kleurtje had en dat ik van pittig eten
hield.'
Yuki's eerste herinnering aan het Indisch-zijn
heeft dan ook te maken met eten. 'De beste
vriendin van mijn moeder is ook getrouwd
met een Indische man. Daar gingen wij
vroeger vaak heen, en dan aten we Indisch.
Indisch eten bestaat natuurlijk uit veel
groente, als kind wilde ik dat niet. Dus ik wist
als we daar gingen eten: gado-gado - net als
bij mijn vaders kant van de familie trouwens.
Als kind ging ik liever naar mijn moeders
kant, want daar hadden we altijd patat.'
Tegenwoordig is dat allemaal anders en is
het zijn lievelingseten. Yuki kookt nu zelf
Indisch, samen met zijn Indische vriendin.
Indisch koken heeft hij van zijn moeder
geleerd, die een paar jaar geleden als Neder
landse heeft meegedaan aan een kookwed-
strijd op de Pasar Malam. 'Dit is een mooie
anekdote om te vertellen', zegt Yuki. 'Mijn
moeder had eigenlijk het winnende gerecht
bereid, een gerecht met bonen, ze kwam
door elke ronde heen, het was eigenlijk al
besloten. Toch hebben ze uiteindelijk een In
dische laten winnen. Dat was de eerste keer
dat mijn moeder zich een beetje gediscrimi
neerd voelde.'
Wat er voor de toekomst op Yuki's planning
staat is in elk geval een reis naar Indonesië.
Hij is er nog nooit geweest. 'Ik heb vanaf het
moment dat ik begon met werken, nooit
lang genoeg vrij gehad om een lange vakan
tie te plannen. Maar ik wil binnenkort heel
graag gaan, niet alleen voor het boek dat ik
over de reis van mijn opa wil schrijven, maar
ook om te zien hoe het land is. Mijn vrien
dinnetje wil vooral graag gaan, zij is er al ge
weest.' Op de langere termijn verwacht Yuki
internationaal succes met Kris Kross en zijn
tweede boek uit te brengen, dat een leuke en
avontuurlijke roman zal worden. De roman
over de reis van zijn opa schuift hij nog even
vooruit. 'Ik wil de komende vijf jaar vooral
veel optreden met Kris Kross. En trouwen en
een kind krijgen, misschien wel twee. Dat is
wel een goede doelstelling toch?'
Moesson #9 maart 2016.indd 28
23-02-16 15:51