Column
Ricky Risolles
Ricky fcisolU*
Tijdèns een family-diner in een restauran, fraag ik mijn oma of sè een
zakdoek heef. Mijn oma graai uit de binnenkan van haar hesje èn haal
daar een vèrfrommèld zakdoekje uit. Tèrwijl sè désè aanbied, fraag ik
haar: 'Is die wèl schoon oma?' Gevat reageer sè: 'Nee Rèkk, ik heb zojuis
mijn kelèk ermee afgeveeg!'
Hoewèl ik wis, sij maak een grap, nóóit eerder veegde ik só mèt twijfèl
mijn mulut, mijn mond, af mèt een zakdoek.
Nèt als in véle Indische family's, is ook in die van mij één persoon de
spil in het web. Nee nee, niet de spin in het web, want dat is tante Dot,
gesien haar geschiedenis mèt relasies en de mannetjès-motten die
leeggezógèn achterbleven. Nee, in onse family is hèt mijn oma om wie
hèt allemaal draai.
Èn hoewèl mijn oma als dochter van een dominee keurig is opgevoed,
selalu, altijd, voor een ieder klaarstond èn èlke zondag standaard in de
kerk te vinden was, gaat sè bij mij tog wel de boeken in als de liefstè
vrouw mèt dè grappigstè opmèrkingen. Kènapa? Waarom? Gèwoon,
omdat je niet verwach!
Opmèrkingen als: 'Is dat een nieuw kapsèl, of bèn je só uit bed
gekómèn?', 'Mèt die gouden oorbèllen, je lijk wèl een Zulu!' èn 'Rèkk, je
bèn tè gróót voor een sèrvèt èn tè klein voor een tafèllakèn', bèhoren
inmiddèls tot de klassiekèrs.
Haar stopzinnen als: 'Rèkk, ik geloof dat je gèk bèn' èn 'Niet só leuk
Rèkk, niet só leuk...' hoor ik gèregeld in mijn kepala op momèn als ik
weer wat doms sèg. Haar koppèlakties warèn ook altijd wéérgaloos,
als sè weer één van mijn zussen wilde koppèlen aan ieman van de
kerk. 'Is hèt een knappe fènt oma?' 'Nou, hij is hééél aardig!'
Oud of niet, haar ogèn wèrken tot op de dag van vandaag nog voor de
volle seratus pèrcent!
Rècent froeg ik haar nog wèlke positieve kantèn se in mij sag. 'What
you see is what you gèt!' vèrtèlde sè mij toen.
En toen ik dè negatieve froeg. 'Ach ya... de meisjes hè.', sei sè toen.
'Lho, hoe tog u weet', froeg ik haar, 'ik hèb u nooit vèrtèld!'
'Je denk dat je oma blind is', was haar gevatte reaksie. Hoewèl mijn
oma door de jarèn weleens is gevallèn, is dit folgens haar sèlf, sèlden
op haar achterhoofd.
Inmiddèls woon mijn oma in een versorgingstehuis, waarin sè nog
èlke dag wordt versorg door mijn tante. Haar geheugèn wèrk, in
tegenstèlling tot haar eetgedrag, niet meer als froegèr èn is hèt
èlke keer weer tog een beetje spannend als ik door de voordeur naar
binnen loop. Voorlópig weet sè nog wie ik bèn èn roep sè nog altijd
mijn voornaam, als ik door het smallè gangetje, langs haar dapur kecil,
kleine keukentje, de woonkamer binnen kom jalan.
'Wannéér tog laat je mij die film van jou sien?', fraag sè mij èlke keer
weer. Sè doel op de film Ver van familie, waar ik in 2007 aan mee hèb
gèholpen. Waarschijnlijk was toen bij haar hèt omslagpunt. Hèt geef
nèks, hopèlük kèn ik haar nog jarenlang vertèllen dat sè die al lang
heef gèsien. Lieve oma, selamat ulang tahun mèt uw 95ste verjaardag!
Sampai jumpa lagi!
PS Voeg mij toe op Facebook (als je wil) like website saya op
www.rickyrisolles.nl
april 2016 9
Moesson #10 april 2016.indd 9 22-03-16 16:11
