De tempo doeloefoto van
Lynda
Muller
m
TEMPO DOELOE
VOLGENS MIJN OMA HEEFT
\n. Ik denk dat dat de voorb
was voor haar sterke kaJIÊÊÊÊ^
OH
■RE
wer
haar moeder de hele oorlog een koffertje
met familiefoto's meegezeuld. Daar ben ik
ontzettend blij om, want ik kan nu zien hoe
mijn oma er als baby uitzag. Haar ogen kijken
nieuwsgierig de wereld in. Ik denk dat dat de
voorbode was voor haar sterke karakter. Vorig
jaar januari overleed mijn oma als laatste van
haar broers en zussen op 95-jarige leeftijd.
Mijn oma werd geboren in Bandoeng. Ik denk
dat deze foto daar ook gemaakt is, maar zeker
weten doe ik dat niet. Op de foto van links
naar rechts: mijn overgrootvader Cornelis
Fransiscus Winkelaar, grote broer Johan, ook
wel Hannie genoemd, op schoot van mijn
overgrootmoeder Evelina Adolvine Winke-
laar-Krajenbrink mijn oma Bea, daarachter
mijn oma's zus Nellie. Volgens mijn oma was
mijn overgrootmoeder hier al in verwachting
van de jongste zoon Karel, ook wel Kaka
genoemd. Hij kwam om tijdens een vliegtuig
ongeluk in de oorlog en is nooit meer terug
gevonden. Een waarzegger in Ceylon vertelde
mijn overgrootmoeder dat zij haar zoon ooit
op een kerstdag terug zou zien. De laatste
woorden van mijn overgrootmoeder voor zij
overleed waren: 'Ben jij dat Kaka?' Ze overleed
op Tweede Kerstdag in 1960.
Lynda Muller schrijft voor Moesson
CLCUT D
MOESSON 75
Moesson juni/juli 2016 (nieuw).indd 75
31-05-16 15:11
