De tempo doeloefoto
over-
TEMPO DOELOE
MIDDELPUNT VAN DEZE familiefoto
uit 1931 is mijn over-overgrootvader Willem
Frederik van Asdonck. Zijn magische persoon
lijkheid straalt van de foto af. Na de dood van
zijn Hollandse vader werd hij door zijn moeder
Sarinah naar het weeshuis gebracht en al op
z'n zevende ingelijfd bij het Korps Pupillen.
Voor het KNIL vocht hij tijdens de Lombok
expeditie van 1894. Een visite aan opa in
Garoet werd steevast vooraf gegaan door
een bezoek aan het graf van oma Saina, het
08 MOESSON
Javaanse meisje waar hij vijftig jaar samen
mee was geweest, drie kinderen mee had
gehad en dat hij uiteindelijk op haar 37ste
trouwde. Daarna haalde hij kleingeld uit een
laatje en mochten de kleinkinderen samen met
de oude baboe wat gaan kopen. 'Niet teveel
snoepen', waarschuwde ze altijd, 'anders
wordt opa boos.' Maar opa werd nooit boos.
Toen kleinzoon Max zijn buik openhaalde aan
een spijker in een boom en opa Frederik zijn
been had gebroken, lagen ze samen ziek op
één kamer. Wat had ik graag meegeluisterd naar
hun verhalen. Op het laatst van zijn leven, wel
tien jaar nadat deze foto werd genomen, toen
hij zijn einde voelde naderen, vroeg opa of zijn
kleindochter Jettie linnen voor zijn lijkwade wilde
inkopen. Het moest precies pas en Jettie moest
ervoor waken dat de verkoper haar niet beduvel
de: 'Zeg maar dat ik anders bij hem kom spoken.'
Marjolein van Asdonck is hoofdredacteur van
Moesson.
Moesson juni/juli 2016 (nieuw).indd 8 31-05-16 15:07
