INTERVIEW
Wouter Hamel is zoals hij het zelf zegt, minder dan tien procent Indisch.
Te weinig, vindt hij, om zich volmondig Indisch te kunnen noemen. Toch speelt
het Indische een belangrijke rol in zijn leven. En blijft het Indisch monument in
Den Haag een bijzondere plek voor Wouter en zijn familie.
De
naar
hang
wajang
Wouter Hamel
van
DOOR SJORS BOS FOTOGRAFIE SANJA MARUSIC
Wie aan jazzzanger Wouter Hamel denkt, denkt aan
frisse poppy jazz gezongen door een gezonde Holland
se jongen met blonde lokken. Wie aan Wouter Hamel
denkt, denkt aan Nederlandse nuchterheid en hysterisch
gillende fans in Tokyo, Osaka of Nagoya. Maar krontjong,
het Indische monument en wajangpoppen maken net
zoveel deel uit van Wouter Hamel als jazz, Japan en
gouden platen.
Gedeelde achtergrond
'Mijn hele familie komt uit Indonesië. Ik ben de eerste
van mijn familie die in Nederland geboren is. Mijn moe-
ders kant is de Indische kant. Mijn oma had een Neder
landse vader die ze bijna nooit zag en een Indonesische
moeder. Vanaf dat moment is iedereen met volbloed
Hollanders getrouwd, dus ga maar rekenen. Dan kom
je bij mij op een zestiende uit. Vandaar dat je er niet zo
heel veel van ziet. Ik heb wel neefjes en nichtjes waarbij
je dat meer ziet. Maar het gaat niet om het zien, denk
ik. Of je nu Indisch, Indonesisch of koloniaal bent. Wat je
merkt bij mensen uit de generatie die Nederlands-Indië
hebben meegemaakt, is dat ze een gedeelde achter
grond hebben. Een wereld die ik niet heb meegemaakt,
maar alleen ken uit de verhalen.
12 MOESSON
Moesson #2 augustus.indd 12
20-07-16 17:17
