k
Thuis in Beeld
Alfred Birney (61),
tweede generatie, schrijver
Bregtje Knaap (39),
freelance tekstschrijver,
derde generatie:
vfonds
Indisch Herinneringscentrum
Meer verhalen lezen en op de hoogte blijven? Like ons op Facebook: Indiëherdenking
ADVERTORIAL
Ook Alfred Birney woont dit jaar de
Indiëherdenking bij. Het belaste verleden
van zijn ouders, die allebei de oorlog
meemaakten - de één in Indië, de ander in
Nederland -maakte dat zijn thuis vroeger
niet altijd even prettig was, en riep bij hem
vanaf zijn vroegste jeugd veel vragen
op. Gevraagd naar zijn 'Thuis in Beeld'
selecteerde Alfred het volgende fragment
uit zijn onlangs verschenen bestseller
roman 'De tolk van Java':
'Intussen blijf ik worstelen met de vraag
of nachtmerries overdraagbaar zijn. Dat
ik die met hem deel zonder dat hij er ook
maar erg in heeft. Als ik ga slapen, draai ik
mijn rug nog altijd niet naar de deur toe...
Ik ben nog altijd als een kind zo bang in
het donker. Daarom ben ik een nachtdier.
Gitaarspelen en gitaarles geven doe ik in
de namiddag en avond. Deze woorden
schrijf ik 's nachts. Of ik lees een roman. Of
ik kijk maar wat voor me uit, tegen mezelf
pratend, daar ben ik goed in. Het zijn
geen zuivere monologen maar dialogen,
want een stem in mijn binnenste geeft
antwoord. Dat is geen geest, dat is geen
onbekende, dat ben ikzelf. De nacht is mijn
vijand, de nacht is mijn vaders paladijn en
daarom ben ik wakker. Door te waken kan
ik de nacht in de gaten houden. Dit is de
voortzetting van hoe de Arend sliep met
halfopen ogen.' (De tolk van Java p. 531-2,
Uitgeverij De Geus/Singel Uitgevers 2016).
'Deze foto is genomen in het
Tropenmuseum in Amsterdam. Ik was
er met mijn zoontje en mijnbroerenzijn
kinderen. We wilden de jongens laten
zien waar onze familie vandaan komt.
Mijn broer houdt zijn ving ero|s Indonesië,
mijn neefje op Nederland. Pasroen drong
het tot me door dat er een Oglvewereld,
en ook een wereld van verscëiltussen
beide landen ligt. Wat heeStdetvootm ijn
grootouders betekend om van dans saac
hier te komen? Ik ben altijdtrotsgewenct
op mijn Indische achtergronO.Mitn uiterlij d
maakt dat ik me eigenlijk overal ter wereld
thuis kan voelen. In Nederland ben ik
Nederlands, in Indonesië en Thailand ziet
iedereen dat ik deels Aziarirthggn.Zo
werd ik in de kraton van Yo^aoloor een
hoogbejaarde abdi dalem gricceliggoed
herkend als een mix van West-Javaans,
Sumatraans, Nederlands et uenbeesje
Chinees. "Jaaaaa, Indo jij!" Opstsaatin
Rome, Parijs en Spanje vragen loerisnen
me de weg. En dankzij mijn Armeense
betovergrootmoeder heb ikooktrekken
uit die regio. Dit jaar ga ik .000,^66^
naar de Indiëherdenking i sDsneaogl
Ik realiseer me meer en meerdscid
óók de geschiedenis van mijn Indische
grootouders en mijn vader - de dubbele
oorlog, de gedwongen migratie naar
Nederland en het hier een nieuw bestaan
opbouwen - met me meedraag, en dat de
dingen waar de eerste en tweede generatie
mee geworsteld hebben mij indirect
hebben gevormd.'
Oost west, thuis best?' is dit jaar het
thema van de Indiëherdenking. Veel
Indische Nederlanders en Molukkers
kwamen na de Tweede Wereldoorlog
voor het eerst in Nederland. Nood
gedwongen creëerden zij een nieuw
thuis, voor henzelf en de generaties
na hen. Wat is 'thuis' voor u? We wil
len graag uw verhaal horen, met een
(oude of nieuwe) foto.
Zo doet u mee:
1. Mail uw foto en verhaal
(max. 250 woorden) naar info@
indischherinneringscentrum.nl.
Van een speciaal familiemoment,
een herinnering of een voorwerp met
esngijsondeuctrha ul... Alles kan!
ZWcrmeM ooe nvr unao^,anres
nëtelnfoonnommer.A^ank
vocrtwintenOieg,outvhnetu sen
iuegëot6/7-o/v6 1
De hnaëlireis
mgnndvv8augsscëë2016.
Alleisnë eonëën dë/o'ë gn verëalen
worënnopƒ5auguetgsin6 en Haag
tijdens de Indische Salon van de
Indiëherdenking geëxposeerd.
U bent van harte welkom!
'Thuis in Beeld' is een project van
Hst Indisch Hen nn eringscentrum
nnntichting6erdeëkigg 15
Augënten1945.Vccrm eer info zie
www.indischherinneringscentrum.nl
en 8ww.indienpƒdguV inë.n!
F
15 augustus
1 O/l C
in\/actoort ir
BRONBEEK
Moesson #2 auqustus.indd 49
