COLUMN
In h& buitenland ben ik aangezien voor een
Polynesische c&era. deed me ni&s- Ik was
do die ze in hun leven hadden gezien
^BÊKÊtutuaneee,
Als kind was ik altijd bang dat ze dachten
dat ik er eentje van de Chinees was. Mijn
ouders en ik aten maandelijks bij een Chinees
restaurant. Vooraf bestelden we altijd pangsit
en lengden we de zoetzure saus aan met
sambal. Na afloop stuurden mijn ouders mij
naar buiten en rekenden ze af. Buiten stond
ik zo ver mogelijk van het restaurant af, maar
niet zo ver dat ik mijn ouders zou missen. Echt
niet, dat ik bij de deur ging staan. Dan leek het
immers alsof ik het kind van de restauranthou
ders was. Een absurde angst; wat was daar
nou erg aan? Het waren beslist geen kansloze
rukkers, maar harde werkers met een eigen
zaak. Bovendien spraken mijn ouders altijd
lovend over Chinezen in het algemeen: ijverig,
pienter, ondernemend.
Inmiddels heb ik minder last van valse
schaamte en boeit het me minder wat anderen
zouden kunnen denken. In het buitenland ben
ik aangezien voor een Thaise, Braziliaanse,
Polynesische et cetera. Het deed me niets. Ik
was waarschijnlijk de eerste Indo die ze in hun
leven hadden gezien.
OKTOBER 43
Moesson #4 oktober.indd 43 27-09-16 16:45
Patricia Jacob
Maar in Nederland raakt die 'rasverwarring' me
wel. Indiaas, Indonesisch. Nederlanders weten zich
geen raad met Indo's. Leg ik uit hoe het zit, dan
denken ze even later toch weer dat ik Indone
sisch ben. Niets mis met Indonesiërs, maar het
klopt gewoon niet. Tergend hoe weinig sommige
Nederlanders weten over Nederlands-Indië. Het
is alsof ze dat deel van hun geschiedenis uit hun
geheugen hebben gewist. Uit schaamte voor kolo
niale missstanden? Eerder uit desinteresse, vrees
ik. Het maffe is dat mensen van wie je het totaal
niet verwacht ons ras juist wel herkennen. Jaren
geleden vroeg een zwerver mijn moeder om een
pen. Ze schudde haar hoofd omdat ze geen pen
bij zich had. 'Wat nou', brieste hij. 'Jij vuile Indo.'
Mijn moeder schrok, maar had ook iets triomfan
telijks over zich. Ze keek me aan en zei: 'In ieder
geval wist hij wél dat ik Indisch ben.'
Patricia Jacob is culinair journalist en blogger.
Op www.amsterdambitestodiefor.com
beschrijft zij de beste pittige, hartige en zoete
hapjes van haar woonplaats Amsterdam.
