DAG VAN DE RECHTEN
VAN HET KIND
INDONESIË
20 november
Alle kinderrechten staan in het Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind van de
Verenigde Naties, het VN-Kinderrechtenverdrag. Op 20 november 1989 is in New York het Kin
derrechtenverdrag aangenomen. Daarom wordt op 20 november de Internationale Dag van de
Rechten van het Kind gevierd. Het VN-Kinderrechtenverdrag bevat 54 artikelen waarin afspraken
over de rechten van kinderen en jongeren tot achttien jaar zijn opgeschreven.
de hij, want diep in zijn hart vond hij dat hij ons
als kinderen meer had moeten bieden. Ik neem
hem niks kwalijk.'
Ook Citeureup ontkomt niet aan mobiele
telefoons en computers. Doordat providers ook
voor mensen met lage budgetten een betaal-
formule weten te vinden, wordt de mobiele
telefoon gemeengoed. 'Makan pulsa noemen
we dat; het opeten van je beltegoed. In het
verleden kwam ik met vrienden samen. We leg
den ons geld bij elkaar en kochten er drinken
en eten van. Of we maakten zelf een maaltijd.
Bij iemand thuis hadden we dan een gezellig
samenzijn. Kletsen over ditjes en datjes, elkaar
een beetje plagen. Maar met de komst van de
mobiel ging een belangrijk deel van ons budget
ineens op aan beltegoed. Ik sms-te Hunuy ter
wijl ze maar vijf huizen van mij vandaan woon
de. Het was bijzonder speelgoed in die dagen,
maar wat een onzinnigheid. Ik gebruik mijn
telefoon nu alleen als het echt noodzakelijk is.
Ik heb veel geld verspild in de eerste maanden',
geeft Anis enigszins beschaamd te kennen.
Duidelijk is dat de Indonesische jeugdcultuur
de laatste decennia aan sterke veranderingen
onderhevig is geweest. Televisie, tijdschriften,
films, en vooral het internet, bepalen meer dan
ooit hoe jongeren zaken als relaties, sociale
verbanden en liefde ervaren. Trends komen
voornamelijk aanwaaien uit de grote steden,
maar de impact op jeugdigen wordt uitein
delijk bepaald door waar ze vandaan komen
(stadskind of plattelandskind) en de financiële
draagkracht van hun ouders.
Het is wederom haar vriendin Hunuy die Anis,
drie jaar geleden, introduceert in een kleding
fabriek in Bogor. Om toestemming van haar
vader te krijgen moet ze meerdere gesprekken
met hem voeren, want een baan in Bogor
betekent dat ze in een kosthuis gaat wonen
om reiskosten te besparen.
'Het duurde een paar dagen voordat ik mijn
vader kon overtuigen dat ik het werken in
Bogor als een grote kans zag. Zijn opvatting
is dat een vrouw pas definitief het ouderlijk
huis verlaat als ze is getrouwd. Ik liet hem de
werkplaats in de fabriek zien, de kantine, de
gebedsruimte en de medische post op het
complex én natuurlijk het kosthuis, zodat hij
er een beeld bij kon krijgen. Toen hij zag hoe
belangrijk het voor mij was, ging hij uiteinde
lijk overstag', vertelt Anis.
Ze werkt er nu al weer drie jaar; zes dagen
per week, van zeven uur in de ochtend tot half
vier in de middag. Het werk als naaister vraagt
grote concentratie, maar tussen het geratel van
de machines door worden talloze gesprekken
gevoerd. Inspanning en ontspanning wisselen
elkaar, volgens Anis, voldoende af. Een keer per
week bezoekt ze haar vader die zich er hele
maal mee verzoend heeft dat zijn anak bontot,
zijn jongste kind, zich heeft ontwikkeld tot een
zelfstandige, werkende vrouw.
'De meisjes in het kosthuis beschouw ik als
familie. We zien wel eens reclamebeelden op
de televisie van vrouwen van onze leeftijd in
een dure shopping mall aan een tafeltje achter
hun tablets of smartphones. Dat is niet mijn
werkelijkheid en ook niet die van mijn vriendin
nen. De verschillen in Indonesië zijn groot; de
één heeft veel meer mogelijkheden en meer te
besteden dan de ander. Daar was ik me als kind
al van bewust. Maar het betekent niet dat ik me
met mijn eenvoudige leven ongelukkig voel. Ik
kan een beetje voor mijn vader zorgen, ik heb
goede mensen om mij heen en ik kan fanta
seren over de toekomst. Ik zou graag zelf met
wat vriendinnen een atelier willen starten. Wie
weet is dat ons gegund. Ik ben in ieder geval
dankbaar voor wie ik nu ben en wat ik nu bezit.
Zo zie ik mijn geluk.'
NOVEMBER23
Moesson #5 november.indd 23
26-10-16 13:01
