PRATEN KAN HIJ ALS DE BESTE. 'MISSCHI STRAAL TOCH BLAN EN K WEL VEEL K UIT' Voor een rapper is dat best handig. Daarvan is-ie zich bewust. 'Met taal kun je mensen bespelen. Als ik met iemand in discussie ga, weet ik alles zo te verpakken dat andere mensen aan zichzelf gaan twijfelen. Dat is een gevaarlijke kant van mij. Maar het is ook wel een fijne eigenschap. Ik kan heel goed mijn punt maken.' Luister vijf minuten naar hem en het valt op hoe gemak kelijk hij praat. Als Alex van der Zouwen (Rozenburg, 1986) spreekt, komen de woorden zonder aarzeling uit zijn mond. Al even zelfbewust treedt hij sinds een paar jaar op onder zijn artiestennaam Kraantje Pappie. Neem de eerste zinnen van het nummer 'Best wel een ding', de eerste track op zijn nieuwe album CRANE III Wie wil weten wat hij daarmee bedoelt moet het nummer Bootycall maar beluisteren. Daarin zet hij een meisje dat zich aan hem opdringt in niet mis te verstane bewoordingen op haar nummer. Alex: 'Er wordt vaak gezegd dat mijn teksten plat en vulgair zijn. Dat zal ik niet tegenspreken. Maar mijn nummers hebben meestal wel een dubbele lading. Een nummer als Bootycall zou je kunnen opvatten als alleen maar denigrerend tegenover vrouwen. Maar als vrouw kun je er ook iets van opsteken. Als jongens zulke gedachten over je hebben, moet je dan niet een beetje op jezelf gaan letten? Ik vind het leuk om daarmee te spelen. Ik probeer je aan het denken te zetten door tot aan het randje te gaan.' Iedereen die nu wil zeggen Dat ik niet de meest gevarieerde rapper Van het Koninkrijk der Nederlanden ben, is gek geworden Geloof me nou Ik heb het laten zien De feiten liggen voor je neus Dat klinkt zelfgenoegzaam. En daar heeft hij ook alle reden voor. Door de ongekende snelheid waarmee hij de woorden uitspreekt dwingt hij bewondering af. Dit is niet zomaar rappen, dit is virtuoos rappen. Alsof hij iets te bewijzen had. En dat was ook zo, beaamt hij. 'Ik wilde een nieuwe standaard zetten. Even de boel op scherp zetten.' Want dat is dus het opmerkelijke aan hem. Hoe brutaal en zelfverzekerd het er voor de buitenwereld uit mag zien, zelf is hij zich van de betrekkelijkheid van zijn succes bewust. Na zijn albums CRANE I en CRANE II liet hij zich meerdere keren ontvallen dat hij zijn teksten zelf helemaal niet zo goed vindt en noemde hij zichzelf 'best een platte rapper'. Op school haalde hij voor taal geen hoge cijfers. 'Ik kan wel mooie zinnen maken, maar leestekens en spelling zijn niet mijn sterktste kant. Nog steeds niet. Ik heb een lichte vorm van dyslexie.' Toch was hij geen onzeker kind. Op jonge leeftijd ontpopte hij zich als een echte praatjesmaker. 'Een combinatie van mezelf heel leuk vinden en daadwerkelijk de lachers op je hand hebben. Ik heb een goede opvoe ding gehad, dus ik weet tot hoever ik kan gaan, maar in essentie heb ik overal schijt aan.' Voor Kraantje Pappie, of Kraan, zoals ze hem ook wel noemen, geldt dat nog meer. 'Kraantje Pappie is geen alter ego, maar een bepaalde kant van mij en dan uit vergroot. Een beetje Dennis the Menace. De heftige kant van mezelf.' Nu hijzelf ouder wordt - afgelopen zomer werd hij 30 - is dat weleens lastig. 'Als Alex ben ik volwassen keuzes aan het maken. Investeren in een eigen bedrijf, een huis kopen, een serieuze relatie hebben. Dat botst weleens met mijn Kraantje Pappie-bestaan.' Hij is weer terug bij zijn jeugdliefde Sarah, die een Menadonese vader en een Nederlandse moeder heeft. Toen Kraantje Pappie landelijke bekendheid kreeg, waren Sarah en hij een tijdje uit elkaar. Roem is verraderlijk. 'Het was heel verleidelijk om me meer te voelen dan anderen. Mensen die dichtbij me stonden, zeiden: Gast, je wordt wel een beetje een lul.' Eigenlijk is Kraantje Pappie het gevolg van een late puberteit. Toen hij negen was deden zijn ouders hem op judo. Vanaf zijn elfde leefde hij heel gedicplineerd. 'Ik at gezond, trainde veel, kwam op tijd thuis voor mijn rust.' 14 MOESSON Moesson #7 januari 2017.indd 14 23-12-16 16:30

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2017 | | pagina 14