COLUMN
irm
31
Over keien
en popp&jey
Poirrié'sPerikelen
Aanleunwoning Beekbergen, 2017. Gooide ik achteloos
wat overgebleven kaasbrokjes over mijn schouder de tuin
in, klonk er plots een luid 'au au au!' Schrok ik me wild.
Zonder er bij na te denken iets van je af smijten is nooit
slim. Je zal een kei in je hand hebben en komt er toevallig
een ouweheer langsfietsen, kom je op het Journaal.
Was er gelukkig niets aan de hand, de schreeuwerd deed
alsof ik hem geraakt had en liep met een boog om me
heen. 'Goeimoge menier', riep hij vrolijk. Ik kende de
grapjas, het was een Poolse bouwvakker die met een stel
collegae bezig was onze aanleunwoningen te renoveren.
Het was een aardige vent. Hij zei nooit veel, sprak nog niet
zo goed Nederlands, maar kende zijn manieren en vergat
nooit te groeten. Of te bedanken als hij een kopje koffie of
blikje fris aangereikt had gekregen.
Toen de werklieden aan een ander gedeelte van het
wooncomplex begonnen, heb ik die Pool niet meer gezien.
Vond ik best jammer. Een paar dagen later, het was veel
te koud voor een hoogbejaarde Indische jongen, stuurde
Nel me met twee pedaalemmerzakken en een grote doos
oudpapier naar de afsluitbare afvalcontainer aan het eind
van onze galerij. Ik mocht haar rollator
lenen. En ik moest me goed inpakken,
want het woei net zo erg als op de
Afsluitdijk. De bouwvakker die
ik bij de container tegen het lijf
liep was van het Siberische type,
zo'n bullebak die bij 40 graden
onder nul een gat in een dicht
gevroren kali hakt en er dan
in z'n blote kont in gaat liggen
badderen. De man bleef beweging
loos naar me kijken en schud
de alleen zijn hoofd. Pas
toen hij in de gaten kreeg
dat ik met mijn ver
kleumde vingers het slot
van de container niet
los kon krijgen, kwam hij in beweging. 'Ik heb grote hamer',
gromde hij spottend. Op zulke momenten komen mijn
KNIL-genen opborrelen, dan raak ik mataglap en krijg ik
alles losgewrikt. Een beetje van de kaart, maar ook danig
opgelucht kieperde ik mijn lading in de container en smeet
de klep dicht. De Siberiër, die het proces aandachtig had
gevolgd, knikte goedkeurend en gaf me met een van zijn
behaarde vuisten een amicaal stootje tegen de borst. Ik kon
mijn ribben horen kraken, maar hij keek me vanonder zijn
borstelige wenkbrauwen vriendelijk aan en liet me met een
kort maar krachtig 'poppetje gezien, kastje dicht' perplex
achter.
VOC-fort Vastenburg Solo, 1939/1940. Als Adrie de rub
berbanden van zijn katapult uitrekte en met een soepele
vingerbeweging liet terugspringen, trof zijn zorgvuldig uit
gezochte kei altijd doel. Kon niet missen. Daar werd ik eens
zo kregelig van dat ik hem probeerde te overtreffen. Werd
het een ricochetschot en verdween mijn kei via de lantaarn
paal bij ons huis in de Cantinestraat in een grote boog over
de rechterzijmuur van de benteng. Klonk er tot mijn schrik
een luide kreet die gepaard ging met een naargeestig ge
rammel. Vertelde pa later onder het eten dat de Ordonnans
van Dienst geclassificeerde stukken naar de bataljonsstaf
had moeten brengen, maar onderweg helaas door een pro
jectiel was getroffen. Fiets in de vernieling en de ordonnans
onder de blauwe plekken en ontvellingen. De dader was
onbekend. Ik heb toen maar niks gezegd, slapende honden
moet je niet wakker maken. In die periode heb ik pa's uni
form een keer geleend, compleet met bokkentuig en platte
pet. Toen iedereen naar een feestje was en ik het rijk alleen
had. Zag ik er net echt uit, dacht ik. Tot brigadier Elizabeth,
de ebbenhouten Afrikaander van het bevoorradingsdepot
Lodjiwetan, langs kwam fietsen. Bracht die me de regle
mentaire militaire groet, maar had me ook meteen door en
werd vreselijk kwaad. Hij heeft me toen veel verteld, o.a.
dat ik niet met het Koninklijk Nederlandsch Indische Leger
moest spotten, want dan kwamen de poppetjes aan het
dansen. (Elizabeth had dan wel een meisjesnaam, maar het v
voorkomen van Bosambo, de Schrik van de Jungle.).-
Jack Poirrié werd geboren in Batoeradja en woont sinds 1951 in Nederland.
Elke maand schrijft Jack Poirrié in Moesson over zijn perikelen.
FEBRUARI 017
Moesson #8 februari 2017.indd 17
25-01-17 13:50
