VOETBAL
Moesson #8 februari 2017.indd 41 -fffi? 25-01-17 13:51
Het overgrote deel van de leden was in de
leeftijdscategorie van 16 tot 19 jaar. Maar we
speelden wel tegen volwassenen, zoals die
van de militaire elftallen. Daar zaten eredivi
siespelers bij uit Nederland, zoals Lo Dörr van
Excelsior, Tolmeier van Blauw-Wit, Cock Luiten
(DOS Utrecht) en Jos Sijbers (VVV Venlo).
Begonnen in de Tweede Klas van de competi
tie werden wij najaar 1948 meteen kampioen.
Ergens gedurende de competitie waren wij
een voetbalshirt kwijt en gezien de immer
armoedige staat van onze kas - de contributie
kwam van het zakgeld van de leden - speelden
wij met één rood toevallig gevonden shirt dat
de schouders van onze ware goalgetter Hans
Fischer sierden. Om deze reden had Hans bij
het publiek de bijnaam Si Panah, de Pijl.'
Helaas raakte BéBé hun midvoor en goalgetter
voorgoed kwijt in de laatste wedstrijd bij het
behalen van het eerste kampioenschap door
een ernstige beschadiging van de kniebanden
na een botsing om de bal met de doelman van
tegenstander Chung Hua. Dezelfde Chinese
club is er in het volgend seizoen debet aan dat
ook Guus Velberg het veld moet ruimen.
Ami: 'Wij waren reeds ongeslagen kampioen
van Bogor. Guus staat nog op de kampi
oensfoto die vóór de wedstrijd is genomen.
Mogelijk was dit het sterkste BéBé team ooit.
Op doel stond Wim de Leon, in de achterhoe
de speelden Johnny en Eddy Mohede, en Adè
Fischer. Het midveld werd bezet door Guus
Velberg en Toto Achti. En we speelden met
vijf aanvallers: Eddy Bronckhorst, Bert 'Sinko'
Halewijn, George 'Tjoh' de Leon, Chris Lim en
ik. Tijdens de wedstrijd voerde de Indische
semi-prof Michaelis een grove charge uit op
Guus. Die brak zijn kuitbeen.'
Guus Velberg: 'Ik lag in het hospitaal maar
wilde ontzettend graag een voetbalwedstrijd
bijwonen. Twee militaire vrienden hebben me
toen opgehaald met een ambulancejeep, een
gewone jeep met brancards bevestigd aan de
buitenkant. Ik kon zo vanuit het raam op de
bovenste brancard worden geschoven. Maar
toen ik was teruggekeerd in het hospitaal
werd ik door de geneesheer-directeur meteen
ontslagen. Daar was hij niet van gediend, ik
mocht thuis verder herstellen.' Al snel vertrekt
Ami Emanuel met de wisselbeker veldloop voor
ploegen die BéBé na drie achtereenvolgende
overwinningen mocht behouden.
Guus Velberg nu, tussen dochter Angela
en echtgenote Vera.
Guus met moeder, twee zusjes en broertje
naar Holland. Daar voetbalt hij nog twee jaar,
voordat hij zijn hart verliest aan badminton.
BARUDAK BOGOR
Het gezin Emanuel blijft aanvankelijk. Ami:
'Tijdens een les op de HBS werd ik door onze
directeur weggeroepen vanwege een taxi die
buiten op mij stond te wachten. De nieuwe In
donesische burgemeester had mij uitgenodigd
om mij te vertellen over het voornemen van de
gemeenteraad om op het paardenraceterrein
Tanah Sareal een voetbalstadion te bouwen.
Met het verzoek of BéBé genegen was er de
thuisclub van te zijn. Reden ligt voor de hand:
wij trokken verreweg de meeste bezoekers.
Dat was niet moeilijk positief te antwoorden,
gezien onze eeuwig lege kas en contributie
problemen van de leden.'
Menig Bébé-er blijft als warga negara voor
Bogorse Boys spelen dat in de jaren zestig
wordt herdoopt in het Sundanees: Barudak
Bogor. Maar Ami Emanuel is begin jaren
vijftig voorgoed vertrokken naar Nederland.
Daar raadt de arts bij de luchtvaartopleiding
hem aan te stoppen met voetbal na de derde
hersenschudding binnen het jaar, opgelopen in
een wedstrijd. Ami volgt het advies op, en hij
schopt het tot gezagvoerder bij de KLM.
In de jaren tachtig is hij in Djakarta en maakt
hij met zijn 747-crew per bus een tochtje naar
de Puntjak. Onderweg stopt de bus bij de
stalletjes aan de weg bij Tjibinong zodat de
passagiers even de benen kunnen strekken
en wat gebruiken. Ami: 'Terwijl ik daar met de
crew voor de warongs stond te kletsen, werd
ik aan mijn arm getrokken en omkijkend bleek
het een klein, oud mannetje te zijn die vroeg:
"Permissie, heeft u toevallig vroeger in Bogor
gevoetbald?" Ik viel bijna om van verbazing. Ik
knikte, het liet me niet onberoerd en gaf hem
een hug. Waarop hij de bezoekers van de an
dere stalletjes luid en duidelijk over BéBé ging
verhalen.' De club bestaat dan waarschijnlijk al
niet meer, nieuwe verenigingen en voetbalvel
den zijn in Bogor opgebloeid.
Guus Velberg is aanvankelijk werkzaam bij
Rijkswaterstaat, maar is na een promotie
tot zijn pensioen werkzaam bij Provinciale
Waterstaat in Assen. Hoe kijkt hij terug op die
bijzondere BéBé-periode?
Guus: 'Het is een mooie herinnering aan een
tijd waarin ik mij echt vrij heb gevoeld, en
waar ik met grote vreugde aan terugdenk. Wat
hebben wij het leuk gehad met elkaar toen wij
jong waren.'
FEBRUARI 41
