BUITENZORG VOOR WELZIJN
Een Indische dagopvang zonder zorg
HET BESTE UIT
TWEEWERELDEN
DOOR PETER HUIJS, BTH-THINKPICTURES
'Alles wat we hier doen gaat volgens gevoel
en empathie', zegt Oscar Sanders, hoofd en
oprichter van Buitenzorg voor Welzijn, een
thuisbasis voor Indische Nederlanders in het
Brabantse. Je stapt er binnen en je voelt het
meteen: Indisch-thuis, de geuren, de gelui
den, de constante activiteit van de ladies in
de keuken en dat allemaal in een hoekhuis
van een woningrijtje in een wijk in Eindhoven.
Het 'gevoel' is er.
We begroeten heel hartelijk de ouderen die er
samen zijn, afkomstig uit het voormalig Neder-
lands-Indië, de Molukken en Indonesië. Het
zijn ouderen die veel dezelfde dingen hebben
meegemaakt, maar die ook best wel een grote
onderlinge verscheidenheid kennen.
Het is goed oog te houden voor die ver
scheidenheid. Het duizend-eilandenrijk dat
Nederlands-Indië was, een grote archipel met
heel veel grotere en kleinere eilanden, kent
een bijna even grote verscheidenheid in eigen
gewoonten en gebruiken.
Oscar Sanders ziet dat wel. Hij is een blanda
met een grote dosis nuchterheid, die van
aanpakken weet en het hart op de juiste plaats
heeft. Precies tien jaar geleden startte hij de
dagopvang Buitenzorg voor Welzijn. Deels uit
ontevredenheid, voor het grootste deel uit de
goedheid van zijn hart.
Oscar is ooit begonnen als activiteitenbe
geleider. Maar in toenemende mate werd hij
ontevreden over het steeds bureaucratischer
regime dat de managers van grotere zorgin
stellingen afdwongen. Hij zag hoe zijn cliënten
daaronder leden. Vanuit die impuls startte hij
de huidige dagopvang, vol wisselende activi
teiten en bezigheden.
'Kijk, ik ben geen Indo', zegt hij, 'maar ik geef
om Indische Nederlanders, ik maak me kwaad
om wat zij hebben moeten doorstaan, want
zij zijn keer op keer gepakt. Ze hadden hun
jeugd in voormalige Nederlands-Indië, kregen
een oorlog voor de kiezen met de jappen en
toen nog de Bersiap-periode. In twee of drie
fasen verplicht gerepatrieerd naar Nederland.
Indische Nederlanders hebben alle zeilen bij
moeten zetten om het te maken, om overeind
te blijven. Ze kwamen in een land in wederop
bouw, die weinig behoefte had aan immigran
ten uit een kolonie die het thuisfront boven
dien verloren was. Hun spaargeld moesten ze
eerst opmaken, voordat ze steun kregen. De
meubeltjes die de staat voorschoot, moesten
ze tot op de laatste cent terugbetalen. Het is
genoeg geweest!'
De dagopvang van Buitenzorg noemen ze
de 'Indische Soos', met als centraal gegeven
natuurlijk de gezamenlijke Indische makanan,
de maaltijd, die rond het middaguur staat
aangericht. O, de uitwisseling die er dan is,
de herinneringen! Maar ook als een eventueel
ongemak of verdriet dat een van de dagbewo
ners treft is er ruime aandacht. En zo is Bui
tenzorg ondertussen uitgegroeid tot veel meer
dan een dagopvang. Want vanuit Hermelijn
straat 1 als basis is er al een grotere cirkel van
betrokkenheid ontstaan. Oscar en zijn mede
werkers hebben ook oog voor het wel en wee
in de thuissituatie van de mensen die bij hem
dagopvang genieten. En deze cirkel breidt
zich automatisch uit: want als de mensen het
moeilijk krijgen - niet alleen met de verzorging
van zichzelf, maar ook met de samenleving, of
de buurt, of de gemeente - springen zij ook in.
Maatschappelijk werk, overleg met de sociale
dienst, overal helpt Buitenzorg in Welzijn de
beste oplossingen te vinden.
46 MOESSON
Moesson #8 februari 2017.indd 46
25-01-17 13:51
