INTERVIEW 'IK KAN ER NIKS MEE ALS MENSEN ZEGGEN DAT DE MULTICULTURELE SAMENLEVING IS MISLUKT' Dagje Duitsland met de hele familie, 1966 optreden zonder aanzien des persoons. Alleen beleeft niet iedereen in de samenleving dat zo. Ik heb niets met het woord allochtoon. Het is typisch Nederlands om een woord te verzinnen voor iets wat niet-Nederlands is. Nu zeggen ze: 'met een migratieach tergrond'. Ik noem het liever: mensen die bi-cultureel zijn. Dat is niet per se aan etniciteit gebonden. Als jij bent opgegroeid in Afrika omdat je vader een expat is, of je hebt je hele leven in Indonesië gewoond, maar je bent een Hollandse jongen, dan ben je bi-cultureel. Dan ben je als Nederlander opgegroeid in een hele andere omgeving waar je je ook moest aanpassen. Ik denk dat veel Indo's herkenbare elementen bij andere culturen zien. Neem de familiecultuur. Wij noemen het kruntulan, dat mensen echt helemaal klitten aan elkaar, dat herken ik ook bij andere culturen. Het voordeel van Indo's is dat we in twee culturen zijn opgevoed. Ik heb de Indische 16 MOESSON cultuur meegekregen, maar ik snap de Hollandse cultuur. Mijn ouders zeiden: Je bent in Nederland, je past je aan. We wonen in Nederland en we hebben de Nederlandse nationaliteit. Maar bij andere culturen hoor ik ze niet roepen dat ze Nederlanders zijn. Daar zeggen ze: 'We zijn Turk of we zijn Marokkaan.' De meeste Nederlanders weten echt helemaal niks van hun geschiedenis als gaat om de koloniën. Ze weten het verschil niet tussen een Molukker en een Indo of een Indonesiër en een Indo. Voor hen is het allemaal hetzelf de. Vroeger interesseerde me dat geen bal. Nu vind ik het raar dat de gemiddelde Nederlander het nog steeds uitgelegd moet krijgen. Het is Nederlandse geschiedenis. Wij komen voort uit het verleden van de Nederlanders. Zij zijn ooit een keer met de VOC naar Indonesië gegaan, hebben voet aan wal gezet en vervolgens geroepen: 'Dit is van ons.' En daar zijn wij Indo's uit ontstaan. Binnen de politie weten mijn collega's dat ik in hart en nieren een politieman ben. Ik ben geen activist, ik ben geen Don Quichot. Politieman is het mooiste beroep dat je je kunt wensen. Als ik dit pak aantrek, ben ik daar trots op. Dat straal ik uit. Ik vind het verschrikkelijk als mensen mijn beroep door het slijk halen. Ik kan er niks mee als mensen zeggen dat de multiculturele samen leving is mislukt. Je kunt dat niet zeggen. Niet met alle etniciteiten en multiculturaliteit die we nu in Nederland hebben. We leven in een van de mooiste landen van de wereld. Ik vind het heerlijk om een maand in Indonesië te zijn, maar ik vind het elke keer weer prachtig als de piloot bij terugkomst zegt: 'Dames en heren, we gaan zo landen op Schiphol. Het is koud, het regent en het waait. Jammer, denk ik dan, maar wat ben ik blij dat ik er weer ben.' Moesson #10 april 2017.indd 16 29-03-17 18:44

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2017 | | pagina 16