INTERVIEW
'OVER DIE KNIL-PERIODE WERD
NATUURLIJK NIET GEPRAAT. HET WAS EEN
GROOT MYSTERIE. DIE OUWE IS NU AL
20 JAAR DOOD. HET WAS GEEN GEZELLIGE
MAN. BEGRIJPELIJK HOOR, MET DIE
GESCHIEDENIS'
Zoals wat?
'Nou... veel te lange absurde filmpjes bijvoorbeeld.
Vroeger bij Vara Laat werden de Lucky's nog halverwe
ge het programma uitgezonden. Dan had het publiek
twee minuten lang naar iets totaal onsamenhangends
gekeken. Na afloop werd er dan weer naar een shot
van het publiek geschakeld en dan zag je gewoon die
totale verbijstering (lacht hardop). Van die shots heb ik
ook weer een compilatie gemaakt voor de voorstelling.
Ik doe dit al zo lang en heb elke dag maar één of twee
minuten zendtijd, dus ik heb veel ongebruikt materiaal.
Ik heb lang nagedacht wat ik daar mee zou kunnen
doen. Op festivalletjes werd ik weleens gevraagd om iets
over the making of te vertellen en dat bleek heel goed te
werken. Ik heb er ook wel lol in, merk ik. Misschien ben ik
wel een podiumdier.'
In wat voor gezin groeide jij eigenlijk op?
'Aha, nu ga je naar mijn Indische roots vragen, he?' Hij
lacht.
Haha, nou nu je er zelf over begint...
'Weet je, soms haal ik eten bij een toko in de buurt, dan
voel ik echt dat sfeertje, ken je dat? Soms staat het daar
vol mensen, vaak ook mensen die niet eens Indisch zijn,
maar die er wel hebben gewoond denk ik, compleet
met gewaden aan, dan proef ik echt dat zij iets beleven
wat ik niet per se voel, al heb ik er wel veel sympathie
voor. Mijn Indische familie is al lang dood, weet je wel.
Het enige tastbare wat ik nog heb is de nalatenschap
van mijn opa Theodoor, "opa KNIL". Sander gniffelt. 'Ik
heb nog militaria van hem. Wel jammer, het was zo'n
klein mannetje, dus ik heb van die jasjes die me qua
breedte uitstekend passen, maar dan zitten die mouw
tjes tot hier.' Sander wijst naar z'n ellenbogen. 'Over die
KNIL-periode werd natuurlijk niet gepraat. Het was een
groot mysterie. Die ouwe is nu al 20 jaar dood. Het was
geen gezellige man. Begrijpelijk hoor, met die geschie
denis. Maar goed, daardoor was de band tussen hem
en mijn vader ook niet per se warm, dus mijn vader had
verder ook niet zoveel behoefte om veel van die cultuur
door te geven. Voor mij staat het weer zo ver van me af
dat het wel weer exotisch is. Bij de dood van mijn opa
heb ik een aantal van die dozen opengemaakt. Vond ik
kicken hoor, van die bleke foto's van families onder een
klapperboom en op een veranda. Lekker Louis Couperus,
lekker romantisch, maar meer dan dat is het eigenlijk
niet, mijn connectie met ons goeie ouwe Indië.'
Niet Indisch dus, maar hoe zou je je ouderlijk huis dan wel
omschrijven?
'Ik kom uit een 3-persoonsgezin. Ik ben enig kind dus. Ik
groeide op in Den Haag Zuidwest, een naoorlogse witte
volkswijk, lelijk en groot. Net iets te ver fietsen voor een
16-jarige die in de stad iets is gaan drinken. Mijn ouders
zijn zeer beschaafde, intelligente, belezen mensen. Een
stabiel gezin.'
Creatief?
'M'n ouders hebben me nooit actief een kant op ge
stuurd. Wel was het zo dat als ik veel met tekenen en
bandrecordertjes bezig was, dat zij dan ongevraagd
zorgden dat die spullen er ook waren. Ik was weleens
jaloers op kinderen die door hun ouders op pianoles
geramd zijn. Die konden dan tenminste één ding echt
goed. Mijn ouders lieten me heel erg vrij. Volgens mij
heb ik daarom weinig discipline.'
Weinig discipline? Maar ik las in een interview dat jij tien
uur achter elkaar heel geconcentreerd kan werken aan
een Lucky? En dat vrijwel elke dag.
Sander denkt even na. 'Ja, misschien wel he? Dit is denk
ik een beetje de paradox van mijn mental life. Ik zat eens
bij een therapeut te praten over de chaos in m'n kop en
hoe het leven voor mijn gevoel als los zand door mijn
handen glipte...'
Wanneer was dat?
'Nou ja, vrijwel altijd. Haha. Maar toen was ik een jaar of
16. Ik voelde veel onrust. En die onrust uitte zich niet in
creatieve dingen. Meer in dingen doen die niet moch
ten. Ik ging veel om met aso's uit Loosduinen. Het is
14 MOESSON
Moesson #11 mei 2017.indd 14
26-04-17 17:43
