'En dan zeiden wij: belanda
boesoekkaaskop, maar het had niks
met racisme te maken'
Tong Tong Fair
BACK TO THE FIFTIES
'Bah', zegt John van Prehn, 'ik hou niet van sambal op
mijn patat.' Hij komt terug op de vraag of de gevechten
met racisme hadden te maken of niet. 'Onderling voch
ten Indo's niet. Naast de Plu had je nog een voornamelijk
Indische bende, de Sharks. Die zaten bij de Leyweg.
Indo's sloegen elkaar niet. Maar ja, op een gegeven
moment gebeurde dat wel, want toen trokken ze naar de
Kikkers. Dat vonden wij niet zo prettig. Maar het had niks
met racisme te maken. Want Indo's en Hollanders gingen
gewoon met elkaar om. Er werd wel geroepen: vuile
pinda. En dan zeiden wij: belanda boesoek, kaaskop, dat
soort dingen, maar het had niks met racisme te maken.'
Maar kon een Indische jongen in die tijd dan ongestoord
door moeilijke witte buurten als Duindorp of Schevenin-
gen wandelen? Van Prehn: 'Ligt eraan waar je liep. Op
de Boulevard waren wij altijd met zo veel, daar hoefde
je voor niemand bang te zijn. De Magneetstraat, bij de
vuurtoren, dat was wat anders. Daar kon je niet in je
eentje of met zijn tweeën naar toe.'
Muis: 'Nee, daar ging je met een ploeg heen.'
Van Prehn: 'Maar ook elders, in de Spuistraat bijvoor
beeld, kon je andere groepen jongens tegen het lijf
lopen van wie je niet eens wist wie het waren. En dat
werd knokken. Soms gebeurde het op afspraak.'
Loet Muis moet lachen: 'Westside Story op het Heeswijk-
plein, stond er in de krant. Dat waren wij tegen de Gele
Slang. Daar was veel gedoe over, maar er is geen klap
gevallen, want de politie, op de hoogte van de afspraak,
was er ook.'
Cliff The Shadows
Niet dat de Plu alleen groepsgewijs erop uitging om te
vechten. Ze trokken vooral vanwege de onderlinge ge
zelligheid met elkaar op. Naar de boulevard, het strand,
de bioscoop, concerten van Indorockbands als de Crazy
Rockers, en naar Cliff Richard. Cliff Richard? Jawel, voor
de opkomst van The Beatles en The Stones (vooral ge
liefd bij de Kikkers) waren Cliff The Shadows dé band
bij teenagers in Nederland.
Van Prehn: 'We hadden precies genoeg geld ingezameld
en Loet zou kaartjes kopen voor het concert van Clif
The Shadows. Maar voor het plaatsbespreken bleek dat
er tien cent per persoon moest worden bijbetaald. Viel
er dus één plaats af. Ik was de jongste, dus ik mocht niet
mee.'
Hij vertelt dat het bendeleven eind 1965 vanzelf ophield.
'Toen werd er eigenlijk niet meer geknokt, ik was ze
ventien. Volgens de politie en de kranten waren we de
gevaarlijkste bende van Nederland. Maar we waren hele
maal niet gevaarlijk. Met dat gedoe met messen in 1958
hadden wij niets te maken. Dat was voor onze tijd. Kijk,
ik had een boksbeugel, maar die heb ik nooit gebruikt.
Bij de Bosjes van Poot waren veel meisjes en dan nam
je hem mee om indruk te maken. Ik ken niemand die
ze gebruikte. Nou ja, Loet heeft eens iemand met een
ploertendoder geslagen.'
Loet: 'Maar dat was nodig.'
John: 'Zachtjes, hè?'
Loet: 'Ik heb hem geaaid. Waar het was? Ik zou het niet
meer weten.'
John: 'Ik weet ook niet meer waar het was, ergens in de
stad.'
Loet Muis trouwt zijn blondine en vindt een baan. Zo
zal het de meeste jongens zijn vergaan. De Plu en alle
andere bendes verdwijnen uit het straatbeeld en uit de
kolommen van de kranten. Loet Muis peinst hardop: 'Je
moet er ook de romantiek van inzien. Dat je denkt van
mensen: wat maken die nou mee? Hebben ze wel wat
meegemaakt?'
Op donderdag 25 mei om 14.00 uur voelen Herman Keppy en Ricci Scheldwacht
Plu-leden en andere Indische jongeren van toen aan de tand. Met (ovb) Loet Muis, John
van Prehn, Richard Leidelmeijer, Luc Leihutu en Bert Elia. Muziek uit die tijd wordt live
gespeeld door Spring Tide. En iedereen die zich de Plu kan herinneren, is welkom om
deel te nemen aan het gesprek.
MEI 29
Moesson #11 mei 2017.indd 29
26-04-17 17:44
