COLUMN
S ik kaar uitiegdr dat de bananen die zij gebruiken minder
zjn, bue^- ze m& kaar koofd schudden en mkaar ogen draaien. In
pisang goreng was en is keldig. Daarmee mo& je geen fratsen unDaJUen
PISANG GORENG
- v rm
Patricia Jacob
'.'inv- v».
V*.
Ons huis was soms net een exotische fruit
winkel: lychees in een schaal, groengele
mango's die in een hoekje lagen te rijpen, een
paar zwarte bakbananen ernaast. Die grote
bananen die eruit zagen alsof ze verrot waren,
vielen voor mij in dezelfde categorie als de
fles naast de wc-pot; het liefst wilde ik dat
mijn moeder deze dingen verstopte. 'Valse
schaamte', noemde ze dat. En daar was het
onderwerp mee afgedaan, wat haar betreft.
Want ja, ze kon het niet nalaten om bana
nen in te slaan en had ze altijd op voorraad
om pisang goreng van te maken. We aten
die warm of koud, maar altijd puur. Zonder
honing, ijs of poedersuiker erbij, zoals de
Chinezen vaak doen. Dat Surinamers gebakken
bananen combineren met pindasaus, ging er
bij mijn moeder al helemaal niet in. Zelfs als ik
haar uitlegde dat de bananen die zij gebrui
ken minder zoet zijn, bleef ze met haar hoofd
schudden en met haar ogen draaien. Indische
pisang goreng was en is heilig. Daarmee moet
je geen fratsen uithalen.
Eigenlijk ken ik maar één persoon die gekker is
op pisang goreng dan zij en dat is tante Sylvia, een huis
genoot uit het Indische verzorgingshuis waar mijn moeder
woont. Tante Sylvia houdt van bananenchips, pisang mas
en nogosari, maar vooral van pisang goreng. Ze eet ze
het liefs voor de tv in haar eigen kamertje met haar blikje
tumtummetjes binnen handbereik.
Iedereen is dol op haar en weet van haar pisang go-
reng-liefde. Als ik langskom en een zak gebakken bana
nen op tafel leg, komt een andere huisgenote, tante Wil,
altijd meteen in actie. Ze pakt de zak, schuift die naar tan
te Sylvia en declameert: 'Samen zijn we één, net zoals in
het kamp. We moeten elkaar steunen. Toe, eet maar. Je
houdt er zo van.' Lieve, grote woorden die tante Sylvia
worst lijken te zijn. Voor haar tellen op dat moment
slechts de bananen. De rest is bijzaak.
Patricia Jacob is culinair journalist en blogger.
Op www.amsterdambitestodiefor.com
beschrijft zij de beste pittige, hartige en zoete
hapjes van haar woonplaats Amsterdam.
MEI 43
Moesson #11 mei 2017.indd 43
26-04-17 17:44
