'Ik vind gemixte
mensen de mooiste
mensen die er zijn'
INTERVIEW
na de geboorte van Micky verliet hij het gezin. 'Mijn
moeder heeft een brief naar koningin Juliana gestuurd.
Juliana heeft toen in een mooie brief goedgekeurd dat
ik de naam van mijn moeder kreeg. Die brief bewaar
ik nog altijd. Mijn moeder was een stoere vrouw. Ze
bouwde mijn bed en repareerde zelf de electriciteit als
die kapot was. Ze was kinderjuf en werd later binnen
huisarchitect. Ze was heel spiritueel. Toen ik nog een
klein meisje was, fotografeerde ze mij iedere achtste van
de maand, omdat ik op 8 juli ben geboren. We hadden
een intense band. Ook als we heel ver van elkaar weg
waren, hoefden we maar aan elkaar te denken om met
elkaar te kunnen communiceren. Mijn moeder sprak
altijd over een rode draad die je met elkaar verbindt als
je veel van elkaar houdt. Als er iets gebeurt met iemand
van wie je zielsveel houdt, dan voel je dat. Je kunt het
spiritualiteit noemen, of liefde, of energie. Voor mij is het
iets waarmee ik opgevoed ben, ik sta heus niet continu
in de yogastand.'
Op haar achtste kreeg ze een tweede vader, die overleed
toen ze veertien was. 'Toen waren mijn moeder en ik
weer alleen.' Lang dacht ze daarom dat ze het niet
belangrijk vond om te weten wie haar vader was. 'Ik heb
het nooit uitgezocht. Ik vond het een te teer onderwerp
naar mijn moeder. Ik wilde haar daarvoor behoeden.'
Nu haar moeder er niet meer is, denkt ze er anders over.
'Deze tentoonstelling heeft heel veel losgemaakt. Ineens
is die zoektocht veel belangrijker voor mij geworden.
Mijn werk was in feite een zoektocht naar mijn identiteit.
Aanvankelijk was ik me daar niet van bewust.'
Through the eyes of others, I see me is de titel van het
fotoboek dat bij de expositie hoort. Iemand wees haar
erop dat kinderen die zonder vader opgroeien altijd
nieuwsgierig naar hem blijven. Welke eigenschappen
heeft hij doorgegeven? 'Zulke kinderen worden vaak
acteur of fotograaf. Ik ben het allebei geworden.
Ik ben me ervan bewust dat ik Indonesisch bloed heb. Ik
ben altijd bruiner dan gemiddeld. Ik weet dat ik straks
dezelfde appelwangetjes als mijn moeder krijg. Ik heb
dezelfde mond als zij. Ik herken Indische mensen altijd.
Vooral vrouwen. Dan kijk ik heel lang naar ze en als
ze terugkijken is er herkenning. Als ik vertel dat ik een
Indische moeder heb, zeggen ze dat ze dat al dachten.
Mijn moeder was zelf nooit zo bezig met haar Indische
afkomst. En mijn oma bij mijn weten ook niet. Ze werden
allebei in Nederland geboren en hadden daarom niet
echt een Indisch verleden. Wel in uiterlijkheden, maar
niet in verhalen. Daarvoor moet je heel ver terug in de
tijd. Ik zou heel graag naar Indonesië gaan om dat uit te
zoeken. De Borobudur staat al heel lang op mijn verlang
lijstje. Ik heb mijn oom gevraagd om mee te gaan. Hij is
nu 84 maar hij is daar nog nooit geweest. Het lijkt me
ontzettend leuk om samen met hem te gaan. Misschien
moet ik daar eerst een expositie regelen en dan meteen
ook gaan fotograferen om nieuwe lagen in mezelf aan te
boren.
Mijn werk vertelt wat er gebeurt als je op reis bent. Als je
open staat voor andere culturen, door de ogen van een
ander kijkt. Ik vind gemixte mensen de mooiste mensen
die er zijn. Dat vind ik echt. Gemixte mensen zijn de
sen. Voor mijn kunst zijn ze de mooiste mensen om mee
te werken. Ze zijn niet te definiëren en daardoor blijven
ze een soort sprookje. Je fantasie gaat verder als je naar
ze kijkt. Er zit veel meer verhaal in.
Ik werk nu aan vier exposities die tegelijktijdig gaan
plaatsvinden. In Los Angeles, Bogota, Lima en Mexi
co City. Dat regel ik allemaal zelf. Gelukkig spreek ik
Spaans. Ik werk me momenteel een slag in de rondte.
Ik moet nog twee grote fotoshoots in Nederland doen
en dan heb ik een nieuwe serie af. Later dit jaar is nieuw
werk van mij te zien op de kunstbeurs PAN in de RAI in
Amsterdam. Ik ben weer terug bij mezelf. Ik heb heel
wat omwegen gemaakt die ik kennelijk nodig had om
te begrijpen waar ik nu moet zijn, maar die omwegen
hebben me ook veel gebracht. Dit jaar word ik 47. Om op
die leeftijd nog iets heel nieuws te beginnen is toch fan
tastisch? Ik voel me nog steeds een meisje van acht.'
De expositie Through the eyes of others is t/m 9 juli te zien in Museum
Jan van der Togt in Amstelveen. www.jvdtogt.nl of 020 - 641 57 54.
Fotoboek Through the eyes of others, I see me, Uitgeverij Terra,
verkrijgbaar bij de boekhandel, 24,99
toekomst. Over een tijd is iedereen
gemixt. Heel veel mensen zijn zich
er niet van bewust dat ze van ge
mengde afkomst zijn. Maar je kunt
nu alles laten uitzoeken met een
DNA-test. We zouden ons dat veel
meer moeten realiseren. Daarom
werk ik graag met androgyne men-
JUNI 17
