GELATINEPUDDING
COLUMN
Jiypisch een todje dat ouders van nu zouden verfoeien, wegens te chemisch
te weinig voedzaam-. ^Wat was hd leven toch zod toen den nog geen hoger
was
Mijn vader en ik zagen het helemaal zitten:
deze zomer zouden we gaan kamperen. Mijn
vader had al gebeld naar een man die staca
ravans op de Veluwe verhuurde. Er was er nog
één vrij voor ons. We konden niet wachten
om mama het goede nieuws te vertellen. Toen
we dat deden, reageerde ze echter vrij lauw:
'Waarom zou ik in een caravan gaan zitten als
ik een echt huis heb? Ik ben niet gek.'
Nu begrijp ik haar reactie, maar toen vond
ik het irritant dat ze niet zo avontuurlijk was
als wij. Haar idee van vakantie was zó braaf:
een Spaans driesterrenhotel met halfpension
aan de Costa del Sol, dicht bij de zee en het
centrum. Overdag calamares eten, horchata
(notenmelk) drinken, stekjes bougainvillea
jatten. 's Avonds uren op de boulevard kijken
naar flanerende Spaanse families met kinder
tjes in smetteloos wit.
Vierden we vakantie in Nederland, dan zat
ze het liefst met ons in de achtertuin. Onder
een grote parasol, op het terras bij de jasmijn
en vlinderstruiken. Rechts van haar een glas
ijswater, links een waaier met flamencodan-
JULI 45
23-06-17 18:05
Moesson #1 juli 2017.indd 45
Patricia Jacob
seressen erop. Op de tuintafel een pak Caballero zonder
filter. Als het te warm werd - meestal al na vijf minuten
- liep ze de keuken in en kwam ze terug met iets lekkers.
Glazen tjendol, schaaltjes roedjak of bakjes 'Indische avo
cado-mousse', fijngeprakte avocado met koffie-extract
erdoor en suiker bovenop. 's Avonds aten we ons favo
riete zomertoetje: gelatinepudding van sinaasappel met
vanillevla en fruitcocktail. Het dessert werd gepresenteerd
als een soort vloeibaar goud, maar dat was best over
dreven; het was geenszins een culinair hoogstandje. Mijn
moeder flikkerde gewoon poeder van het merk Trixy in
een schaal, mengde dat met water en liet het opstijven
in de koelkast. De vanillevla en fruitcocktail kocht ze
kant-en-klaar. Toch genoten we altijd flink van die
aangeklede drilpudding. Typisch een toetje dat ou
ders van nu zouden verfoeien, wegens te chemisch
en te weinig voedzaam. Wat was het leven toch
zoet toen eten nog geen hogere wiskunde was.
Patricia Jacob is culinair journalist en blogger.
Op www.amsterdambitestodiefor.com
beschrijft zij de beste pittige, hartige en zoete
hapjes van haar woonplaats Amsterdam.
