LIFESTYLE
Martinus van Milt begon als kleine jongen met een bijbaantje in de bouw. Nu runt hij zijn
eigen Van Milt Restaurateurs in Lunteren, waarin zoon Hugo als bedrijfsleider werkt.
SEPTEMBER 25
'Indo's in
de OOUW
Die zijn ver te zoeken'
In het atelier worden orna
menten in oorspronkelijke
staat gerepareerd, hersteld
of gedupliceerd.
DOOR JOSSELIEN VERHOEVE EN FRANS LEIDELMEIJER FOTOGRAFIE SERGE LIGTENBERG
Een boekenwurm was hij nooit. Veel liever deed hij iets
met zijn handen. Vanaf de lagere school had Martinus
geen krantenwijk maar een baantje in de bouw. Aan
vankelijk mocht hij alleen steigerplanken schoonmaken,
daarna mortel mengen en stenen zagen. Vanaf zijn
dertiende hielp hij bij de renovatie en restauratie van
oude panden: eerst alles aangeven, daarna helpen met
metselen, voegen, tegelen, steenhouwen enzovoort.
Martinus: 'Fantastisch vond ik dat. Er werd iets in mij
wakker geschud. Een ander heeft dat met smeedijzer,
verf of hout. Ik had dat met steen. Toen al.'
Werken met steen was zijn passie, maar zijn leven nam
eerst een onverwachte wending. Martinus: 'Ik kon een
beetje piano spelen en van het een kwam het ander; ik
mocht voorspelen bij het Conservatorium in Arnhem en
werd aangenomen! Daar heb ik drieënhalf jaar piano als
hoofdvak gestudeerd.'
Frans: 'Dat is wel ander handwerk dan bouwvakken. Je
moet heel zuinig zijn op je vingers!'
Martinus: 'Ik leefde in twee uiterste werelden. Enerzijds
speel ik graag klassieke muziek. Anderzijds ben ik ver
knocht aan deze rare, grove wereld van de bouw. Begin
jaren tachtig koos ik definitief voor de bouw. Dat was
middenin de recessie, dus ik pakte alles aan. Metselen,
tegelen, voegen, betonreparatie, als het maar met steen
en mortel had te maken. De eerste vier jaren deed ik
vooral verbouwingen en onderhoud.'
Frans: 'Hoe ben je in de restauraties terechtgekomen?'
Martinus: 'Mijn eerste restauratieklus was in Lunteren,
een monumentale dorpsherberg uit 1900. De eigenaar
zei: 'Kom moar es ede bie mien kieke.' Ik kreeg de op
dracht om de gevel weer mooi te maken. Het drong toen
tot me door dat boeren, ondanks de recessie, bereid
waren te investeren in restauratie en onderhoud van
hun boerderij. Ik was op het goede moment op de juiste
plaats; Lunteren ligt in een immens agrarisch gebied. In
diezelfde dorpsherberg gaf ik diapresentaties over 'hoe
Moesson #3 september 2017.indd 25
28-08-17 15:00
