0
'OM BINNEN TE KOMEN HEB JE
TOESTEMMING NODIG VAN DE
ABDI DALEM, EEN KONINKLIJKE
DIENAAR IN TRADITIONEEL
KOSTUUM DIE ZICH ER NOOIT
VER VANDAAN BEVINDT'
INDONESIË
die zich er nooit ver vandaan bevindt. In Kota
Gede staan de dienaren onder de leiding van
de kraton van Yogyakarta.
De abdi dalem vertelt me het complete
verhaal van de stenen, watu genoemd. De
steen die dienst deed als troon, Watu Gilang,
heeft een buts aan de rand. Deze Watu Gilang
stamt uit de zestiende eeuw, toen de stichter
van Mataram, Panembahan Senopati, werd
bedreigd door rebel Ki Ageng Mangir. Mangir
was geen gemakkelijke tegenstander, want hij
bezat de magische speer Ki Baru Klinting. Het
zou onmogelijk zijn om Mangir te vermoorden
met de speer in zijn aanwezigheid, dus verzon
Senopati een list. Hij vroeg zijn mooie dochter
Ni Roro Pembayun om Mangir te verleiden
door een dans voor hem op te voeren. Kort en
goed: Mangir werd verliefd op Pembayun en
trouwde haar. Dit maakte hem de schoonzoon
van Senopati, de man die hij intens haatte. De
24 MOESSON
koning vroeg zijn dochter om hem samen met
haar man te bezoeken in het paleis. Bij een
bezoek aan de koning was het niet toegestaan
om wapens bij je te dragen. Mangir moest zijn
speer afgeven en verloor zijn magie. Zodra hij
knielde voor de koning die op zijn troon zat,
werd zijn hoofd tegen de steen geslagen en
verbrijzeld, vandaar de deuk in de steen.
EEN ANDERE WERELD
De ruimte waarin ik me bevind is compleet
geïsoleerd van de buitenwereld; er zijn geen
ramen en er is geen licht. Voor een moment
waan ik me in een andere wereld. Geen won
der dat er zoveel mensen komen mediteren en
offertjes brengen bij deze heilige steen.
Wat de grote ronde stenen betreft, drie ervan
zijn ook heilig. De abdi dalem vertelt dat
Raden Ronggo, de zoon van Panembahan
Senopati, met de stenen speelde toen hij nog
een klein kind was. Rationeel gezien onmoge
lijk. Ikzelf luister dan ook liever naar de ver
klaring dat het kanonskogels zijn die gebruikt
werden om de VOC aan te vallen in Batavia.
Mijn reis naar Kota Gede zit er op. Het wordt
tijd om het oude stadje en haar eeuwenoude
verhalen achter me te laten. Ik bedenk me dat
ik zoveel zal gaan missen: het geluid van de
gamelan, de loyale lakeien in de traditionele
kostuums, de oude huizen en kampongs, de
smalle straatjes omringd door muren, de in
dringende geur van wierook, de ochtendmarkt
en natuurlijk de heerlijkheden van Pasar Legi.
Maar ik maak me geen zorgen, want het voelt
alsof alles in de toekomst hetzelfde zal blijven.
De tijd lijkt Kota Gede te zijn vergeten.
Moesson #4 oktober 2017.indd 24
27-09-17 17:42
