0
THEATER
Vanaf november toert de voorstelling Gouwe Pinda's
door het land. Hoe is het om ineens twee Indische
theaterzusjes te hebben? Esther Scheldwacht vertelt.
TOEN BODIL DE LA PARRA
Nu met
nog meer
pinda!
DOOR ESTHER SCHELDWACHT FOTOGRAFIE NOAH VALENTYN
mij benaderde om samen met haar en Nadja
Hüpscher mee te doen met een nieuw stuk
als opvolger van Ouwe Pinda's, hoefde ik daar
niet over na te denken. Bodil ken ik al van de
toneelschool en Nadja van een productie bij
het Rotheater. Ondanks dat ik de voorstelling
zelf niet gezien had, wist ik van het succes van
hun Ouwe Pinda's; ik had er veel goeie verha
len over gehoord. Bijna blind - ik moest alleen
even mijn planning checken - zei ik ja.
Het feestelijke was dat Bodil het stuk nog
niet af had toen ze mij benaderde. Feestelijk,
omdat ik er dol op ben vanaf het eerste uur
betrokken te mogen zijn bij projecten. Dan
voelt het veel meer als een deel van mijzelf.
Bodil had al een uitgangspunt: ze had gehoord
dat in het Tropenmuseum fotoalbums liggen
van Indische families; na de oorlog gevonden
in interneringskampen en leegstaande huizen.
Sommige families zijn het album vergeten
of zijn in de veronderstelling dat het door de
oorlog voor eeuwig verloren is gegaan. Die
albums kunnen terug naar hun familie, en dat
kan soms emotioneel stof doen opwaaien. Zo
had Bodil in een radio-uitzending gehoord van
een familie wier fotoalbum het een en ander
aan familiegeheim had blootgelegd. Dat was
haar inspiratie tot het schrijven van dit nieuwe
stuk. Dat, en het verzamelen van onze eigen
familieverhalen.
Zusjes
In een aantal sessies interviewde Bodil Nadja
en mij driftig en hoorde ons volledig uit.
Zaten we weer ergens in een café in Haarlem of
Amsterdam smakelijk te vertellen en ondanks
dat we uit andere families komen, is zoveel
herkenbaar. Veel lachen, veel eten, veel praten.
Wij werden zelf ook onmiddellijk familie. Daar
komen mijn twee zusjes, dacht ik al snel. Een
vrolijke gedachte, want in het echt heb ik nooit
zusjes gehad (gelukkig heel lieve nichtjes ter
compensatie), wel altijd naar verlangd. En kijk!
Nu kwamen ze daar zomaar aanlopen, onder
een paraplu want hier regent het bijna altijd.
Altijd al druk pratend over van alles en nog wat.
'Straks op tournee gaan we wel vaak Aziatisch
eten, hoor, vind je dat goed? Nad en ik zochten
altijd een Indo of een Chinees onderweg.' Ja, ik
vind het goed, ik vind het meer dan goed. Zelf
doe ik ook niets liever als ik on tour ben. Ooit
OKTOBER I 41
Moesson #4 oktoher 2017 indd 41
27-09-17 1743
