Robbie Boekholt
IN MEMORIAM
Moesson #7 januari 2018 KOPIE2.indd 8 23-12-17 15:23
Robbie Boekholt tijdens Moessons Musical
Memories op 18 mei 1986.
herkenning binnen. Gecomponeerd toen hij
vijftien jaar jong was, een jaar later opgeno
men op Philips-label. De eerste in Nederland
opgenomen rock roll single, waarschijnlijk
ook de eerste gitaar instrumental. Dat was in
oktober 1959. 'Once' is origineel, mooi, tech
nisch knap en vertolkt iets typisch Indisch: stijl.
En het is die stijl die telkens wordt herkend en
gevoeld.
'In de schaduw gestorven; het lot van beschei
den schrijvers' was in december 1998 de titel
van een artikel van Rudy Kousbroek in de NRC.
Hij opende met: 'Sommige schrijvers nemen
twee stoelen tegelijk en andere proberen
niet eens een staanplaats te krijgen - vooral
Indische schrijvers zijn daar soms sterk in.'
Vervang schrijvers door musici en je hebt ook
de ontleding van de Indische muziekwereld.
In het boek en de film Rockin'Ramona kreeg
Robbie geen staanplaats, laat staan een
zitplaats. Anderen waren naar voren gestormd
om vereeuwigd te worden. In het boek Dit
gaat nooit meer voorbij van Coen Free uit
2010 is daarop ingegaan en is hem een stoel
gegund. In 1994 was dat ook gedaan door de
Indo Community in Californië. Die had hem
uitgenodigd om de oceaan over te steken om
de Music Achievement Award in ontvangst
te nemen. Bij die gelegenheid werd 'Once'
uitgeroepen tot het volkslied van de Indo's in
die Amerikaanse staat.
'Once', 'Hurricane Beat', 'Dardanella', 'Raind
rops', 'Hungry Eye', 'Kekasih Ku', andere num
mers, allemaal terug te vinden op plaat, cd en
internet. In het familiearchief echter blijven
zijn composities die nooit uitgegeven zullen
worden, omdat hij dat niet wilde. Ik denk om
dat niet alle voices of the soul zich lenen om
geïmiteerd te worden. (Ralph boekholt)
Bandoeng, 1942 - Californië, 2017
Een tijdje terug hoorde ik iemand zeggen dat
een Indische avond zonder 'Once' en 'Blue
Bayou' niet compleet is. Die man heeft het
begrepen, dacht ik.
Het was Thanksgiving Day. Tegen achten
stak ik bij mijn motel de brede weg over naar
Denny's restaurant, voor een ontbijt. Scram
bled eggs, toast en koffie. In het zwaardere
werk had ik die ochtend geen zin. Aan de tafel
naast de mijne zat een grote oudere man te
ontbijten. Zeg maar: te dineren. Kalkoen met
alles erop en eraan. Hij knikte naar mij, vroeg
how I was doing and where I came from. Mijn
bestelling kwam en hij dineerde verder. Toen ik
klaar was, keek hij mij weer aan en vroeg what
I was doing here. Ik antwoordde: family busi
ness. A few days ago my brother passed away.
Hij schudde oprecht meelevend zijn hoofd,
zweeg even en zei: 'I am here because of my
brother. He cannot walk anymore, he's getting
old.' 'So we feel the same,' zei ik. Hij knikte met
zijn hoofd en zei: 'Let me pay your breakfast.
We schudden elkaar de hand.
Robbie Boekholt is overleden. Op 17 novem
ber 2017, in Californië. Hij is bijna 75 jaar oud
geworden. Er is een tijd geweest dat iedereen
wist wie Robbie Boekholt was. De componist
van 'Once', de fantastische sologitarist van The
Hurricane Rollers, van The Hap-Cats en later
van andere bands.
'Once' is een heel bijzonder nummer. Als het
wordt gespeeld stroomt een warme golf van
