IMPIAN KITA - DROMEN VAN GOUD
Wooninitiatief voor Indische ouderen verspreidt
zich over Nederland
HET BESTE UIT
TWEE WERELDEN
48 MOESSON
DOOR PETER HUIJS, BTH-THINKPICTURES
En dan ben je wat ouder geworden. Kinde
ren zijn allang de deur uit, je kleinkinderen
gaan al trouwen - en weet je nog, die dag
dat je met een vorm van diep geluk je eerste
kleinkind in de armen hield...? Mooi was dat.
Och, af en toe kraakt er wat in je lijf en je puft
een beetje meer dan vroeger, maar het gaat
nog best.
Toch, op een zorgenmorgen, kijk je elkaar
eens aan en denkt: Maar wat als we nou niet
meer voor elkaar kunnen zorgen? Of je bent
zo iemand die zijn hele leven lang niet zo'n
familiemens is geweest, meer in de muziek
zat en graag op de kumpulans en pasars was,
en nu kijk je op een rustig moment eens naar
buiten en denkt hetzelfde: Wat, als straks...?
En het is wel het moment. Want straks, ja, dan
zijn er wellicht geen verzorgingshuizen meer,
alleen nog verpleeghuizen. Maar dat station is
nog veraf. Waar dan wel heen.?
Zo zaten Mitzi Pattynama, Ron Yzelman en Ad
Angenent ook bij elkaar, alweer een tijdje gele
den. Gewone Indische mensen, of aangetrouw
de blanda's, toen er een droom voorbijkwam.
Ook Jopy Brouwer was erbij. Een gouden
droom was het, die de oudere Jopy al veel lan
ger koesterde: een huis waarin je zelfstandig
woont, maar wel samen met andere Indische
Nederlanders. Een huis dat je met elkaar leven
en warmte geeft, maar waarin je ook je eigen
sfeer en je eigen woonomgeving hebt.
Maar ja, dat kun je niet alleen, daarvoor zijn
meer mensen nodig. Nu zijn die drie geen
types om het er dan maar bij te laten zitten. Ze
vormden een stichting. Ze plaatsten een klein
berichtje op het internet: 'Wij willen u interes
seren voor een ambitieus project en hopen dat
u, na het lezen van deze tekst, wilt reageren.
Wij zouden het fantastisch vinden als u ons
idee wilt steunen en met ons wilt meedenken.'
Dat 'project' was een vorm van samen leven
voor ouderen, maar wel autonoom.
En wat denk je? Ze blijken inderdaad niet de
enigen te zijn: er komt een grote respons.
Mensen met bescheiden inkomens, die over
dezelfde dingen moeten nadenken. De stich
ting, die ze Impian Kita noemen (onze droom)
komt in contact met Volkshuisvesting in Arn
hem, die initiatieven juist voor deze groepen
warm begroet. Er dient zich een mogelijkheid
aan: Project Parkwonen, Stadseiland Arnhem.
Een project aan de Charlie Bosveldhof in Arn
hem-Zuid, dat is bedoeld voor personen van
55 jaar en ouder, waarvan 'de oorsprong ligt
in het voormalig Nederlands-Indië of voor hen
die een sterke band hebben met de Indische
of Molukse cultuur', zoals ze op hun website
zetten. Het zijn sociale huurwoningen.
Eén woontoren komt beschikbaar, van de drie
die Volkshuisvesting daar gaat bouwen, elk
van vier woonlagen met zes appartementen
per laag. Als zij nou vierentwintig mensen of
stellen kunnen vinden die daar willen wonen.
Op dat moment ongeveer komen ze ook
in aanraking met Frans Broekhuizen van
Nusantara. Nusantara geeft om de Indische
gemeenschap - en ze heeft er zorg voor. Als
zorginstelling heeft ze grote ervaring met In
dische, Surinaamse, Molukse, Chinees-Indische
oudere mensen, met hun gewone maar soms
ook complexe zorgen. Zeker, als verzorgings
huis is de expertise groot: helemaal in de
sfeer van de Indische grootfamilie, waarbij het
eten, de maaltijd zo'n allesbepalende plaats
inneemt en waarvan je in de boventonen van
de sfeer de geuren, gevoelens en waarden van
de tropische eilanden ondergaat. Maar dat is
niet alles. Tegenwoordig ook met veel kennis
en expertise in de extramurale zorg. Met Zeni,
het team dat die extra stap met je zet, als het
lastig wordt met formulieren bijvoorbeeld, en
